Η ιστορία της παλαιότερης κατάληψης στην Ελλάδα

 έφοδος της ΕΛ.ΑΣ. στο κτήριο της οδού Λέλας Καραγιάννη έφερε στο προσκήνιο την τραγική ιστορία της αγωνίστριας Λ. Καραγιάννη, αλλά και την ιστορία της παλαιότερης κατάληψης στην Ελλάδα. Η Λέλα Καραγιάννη γεννήθηκε στη Λίμνη Ευβοίας το 1898 και έζησε στην Αθήνα, όπου παντρεύτηκε έναν….

φαρμακοποιό και απέκτησε μαζί του επτά παιδιά. Την περίοδο της Κατοχής η ίδια ενεπλάκη ενεργά στην Αντίσταση κάνοντας αρχηγείο της οργάνωσης «Μπουμπουλίνας» το σπίτι της, λίγα μόλις μέτρα από το σπίτι που κατελήφθη το ’88.

Τον Ιούλιο του ’44 η Λέλα Καραγιάννη συνελήφθη από την Γκεστάπο μαζί με πέντε από τα παιδιά της. Μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου όπου ύστερα από σκληρούς βασανισμούς εκτελέστηκε μαζί με άλλους 27 αγωνιστές της Αντίστασης, στις 8 Σεπτεμβρίου 1944.

Έξω από την κατοικία της, ιδιοκτησίας σήμερα του Δήμου Αθηναίων, αναγράφεται: «Σ” αυτό το σπίτι έζησε και το χρησιμοποίησε σαν αρχηγείο της η ηρωίδα της Κατοχής Λέλα Καραγιάννη, «Μπουμπουλίνα». Εκτελέστηκε στις 8.9.1944. Τιμής Ένεκεν, ο Δήμος Αθηναίων, 8-9-1987».

Κατάληψη επί 25 χρόνια

Λίγα μέτρα πιο πέρα, στο κτήριο όπου τελεί υπό κατάληψη, έζησε μέχρι το 1960 η Κεφαλλονίτισσα Μαρία Μεταξάτου, όπου μετά το θάνατό της κληροδοτήθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στη Σχολή Καλών Τεχνών.

Η ίδια επιθυμούσε να στεγαστούν σε αυτό φοιτητές άποροι κυρίως από τα νησιά του Ιονίου και δη από την Κεφαλλονιά.

Ωστόσο, το κτήριο αντί να μετατραπεί σε φοιτητική εστία παρέμενε επί χρόνια αναξιοποίητο.

Το 1988 ομάδα φοιτητών αποφάσισε να καταλάβει το κτήριο. Εκείνη την εποχή στο οίκημα ζούσε η ηλικιωμένη Σοφία Ζαφειροπούλου (πληροφορίες μιλούν για την οικονόμο της Μεταξάτου), η οποία προσπαθούσε να συντηρήσει με δικά της έξοδα το κτήριο.

Στις εφημερίδες τις εποχής διαβάζουμε πως κατά την είσοδο των φοιτητών στο κτήριο η ίδια τους υποδέχτηκε με αγκαλιές δηλώνοντας «τώρα θα έχω και παρέα».

Πηγή φωτό: Καλειδοσκόπιο

Στην ιστοσελίδα της κατάληψης αναφέρεται:

«Οι καταλήψεις κατά κύριο λόγο γίνονται σε παλαιά και εγκαταλελειμμένα κτίρια που απαιτούν μεγάλη και διαρκή προσπάθεια για να ξαναγίνουν κατοικήσιμα και να συντηρηθούν.

Το κτίριο της Λέλας Καραγιάννη, που είναι η παλιότερη κατάληψη στον ελλαδικό χώρο κι από τις παλιότερες στην Ευρώπη, ήταν εγκαταλελειμμένο στη φθορά και την καταστροφή από το 1960 μέχρι το 1988.

Από τότε και για 24 χρόνια το κατειλημμένο κτίριο χρησιμοποιείται αδιάλειπτα ως χώρος αυτοστέγασης και ως χώρος ενός πλήθους αυτοοργανωμένων πολιτικοκοινωνικών εκδηλώσεων, απαιτώντας πολύ χρόνο, συλλογική εργασία, κόπο και έξοδα για τη φροντίδα και τη συντήρησή του.

Αυτή η συνεχής φροντίδα και η απαιτητική συντήρηση του κτιρίου της κατάληψης δεν θα ήταν δυνατές για δύο δεκαετίες και πλέον χωρίς τη πολύμορφη βοήθεια και συνεισφορά πολλών φίλων και συντρόφων».

http://www.trelokouneli.gr/i-istoria-tis-paleoteris-katalipsis-stin-ellada/