Παράδειγμα μάλλον προς αποφυγή παρά προς μίμηση για την Ελλάδα θεωρούν οικονομολόγοι το μοντέλο της γερμανικής Treuhand -που ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ είχε προτείνει ως «μπούσουλα» για τις ελληνικές αποκρατικοποιήσεις- λέγοντας πως η Αθήνα έχει διαφορετικούς στόχους.
Ο γερμανικός οργανισμός είχε... αναλάβει τη δεκαετία του '90 την ιδιωτικοποίηση της κρατικής περιουσίας της πρώην Ανατολικής Γερμανίας και, ενώ θα έπρεπε να αποφέρει κέρδη δισεκατομμυρίων μάρκων, κατέληξε σε τέσσερα χρόνια με τεράστια χρέη, εκατομμύρια απολυμένους και έναν δολοφονημένο διευθύνοντα σύμβουλο, πιθανότατα από τη RAF.
Η Treuhand είχε αναλάβει τη διαχείριση συνολικά 8.500 κρατικών φορέων, με περίπου τέσσερα εκατομμύρια απασχολούμενους, μαζί με κάθε πιθανό και απίθανο περιουσιακό στοιχείο της DDR (από δημόσια γη και τα κτίρια της Στάζι μέχρι την περιουσία κομματικών οργανισμών).
Συγκεκριμένα, η αξία των στοιχείων υπολογιζόταν στα 600 εκατ. μάρκα, και τελικά έκλεισε τέσσερα χρόνια μετά με χρέη κοντά στα 270 εκατ. μάρκα ενώ τη δουλειά τους έχασαν 2,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι. Ο δε πρώτος επικεφαλής της Ντέλεβ Ροβέντερ των Σοσιαλδημοκρατών δολοφονήθηκε ήδη την 1η Απριλίου 1991.
Οικονομολόγοι που σχολίασαν τις αναφορές του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ στο Reuters, επισημαίνουν πως η Αθήνα έχει ένα αρκετό διαφορετικό έργο μπροστά της, και συμφωνούν μόνο στο ότι από την ιστορία της Treuhand μπορούν αντληθούν συμπεράσματα για το τι κίνδυνοι μπορεί να προκύψουν και πώς μπορούν να αποφευχθούν.
«Η Treuhand συνάντησε πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις, και κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και στην Ελλάδα» ανέφερε στο πρακτορείο ο Γιούργκεν Μίχελς, επικεφαλής οικονομολόγος της Citigroup για την Ευρωζώνη.
«Η ομοιότητα με την Ελλάδα είναι πως θα πουλήσει ένα τεράστιο πακέτο περιουσιακών στοιχείων» συνέχισε, «αλλά το ερώτημα που παραμένει είναι το ύψος της αξίας τους, ιδιαίτερα όσον αφορά τις ζημιογόνες επιχειρήσεις».
Λανθασμένο θεωρεί το συσχετισμό με την Treuhand και ο επικεφαλής οικονομολόγος της Commerzbank Γιοργκ Κρέμερ, λέγοντας πως «είναι δύο διαφορετικές περιπτώσεις: Η Treuhand δεν προσπαθούσε να πουλήσει τα στοιχεία στην υψηλότερη δυνατή τιμή ούτε και την απασχολούσαν πρωτίστως τα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού».
«Δουλειά της ήταν να πουλήσει τις ρημαγμένες κρατικές επιχειρήσεις, με τη ελπίδα πως θα αναδομούνταν και θα εξυγιαίνονταν» συνέχισε, λέγοντας πως «ο στόχος της Ελλάδας είναι άλλος».
Από την πλευρά του, ο Φέρντιναντ Φίχτνερ του γερμανικού ινστιτούτου οικονομικής έρευνας DIW -που υπερασπίζεται την πορεία της Treuhand, λέγοντας πως λειτούργησε υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες- εκφράζει την ελπίδα ότι ένα μοντέλο Treuhand τουλάχιστον θα «επιβραδύνει την πορεία των αποκρατικοποιήσεων, καθώς εάν οι αγορές γνωρίζουν πως η Ελλάδα είναι με την πλάτη στον τοίχο λόγω χρονοδιαγράμματος, οι τιμές θα είναι καταστροφικές».
Ο ίδιος εξέφρασε επίσης την άποψη ότι, ακόμη και σε μία «τακτική εκποίηση» της ελληνικής δημόσιας περιουσίας, τα άμεσα κέρδη θα ήταν μικρά σε σύγκριση με την μακροπρόθεσμη εξοικονόμηση από τις εταιρείες που θα έχουν ιδιωτικοποιηθεί.
Newsroom ΔΟΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου