τα παγώσει.
Αυτό συμβαίνει εδώ και αρκετά χρόνια. Δυστυχώς η κυβέρνηση προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Παραδέχτηκε ότι δεν κάνει άσκηση διεθνών δικαιωμάτων της χώρας (λες και πρόκειται για την προίκα της) όχι μόνο διότι κατά τη γνώμη της δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, αλλά διότι κάτι τέτοιο θα ενοχλήσει την Τουρκία. Προκειμένου η κυβέρνηση να δικαιολογήσει την διαφαινόμενη παραίτηση από τμήμα της Ελληνικής ΑΟΖ, δήλωσε ότι η ΑΟΖ στην Ελλάδα έχει καταντήσει «μια μόδα» της οποίας δεν πρόκειται να κάνει χρήση.Η ΑΟΖ υποτιμημένη δημοσίως ως «μόδα» σημαίνει βαθιά υποτίμηση του θεμέλιου της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής που είναι το διεθνές δίκαιο. Δεν γνωρίζω καμία άλλη κυβέρνηση ευρωπαϊκής χώρας που να μιλά με τέτοιο υποτιμητικό τρόπο για το διεθνές δίκαιο όπως αυτή την εποχή η ελληνική. Να χαρακτηρίζει το διεθνές δίκαιο της θαλάσσης, θεμέλιο της οποίας είναι και η ΑΟΖ, ως «μια μόδα», στην οποία δεν θέλει να προσχωρήσει. Να παραιτείται από τμήμα της ΑΟΖ, σε αντίθεση με την Κύπρο, καθώς και τα οικονομικά συμφέροντα της χώρας.Προκειμένου η κυβέρνηση να καλύψει την απίστευτη αυτή υποχώρησή της προχωρεί σε δύο ελιγμούς: α) ανακοίνωσε τη διεξαγωγή ερευνών στο Ιόνιο, έτσι ώστε να καλυφθεί η ουσιαστική παραίτηση από την ελληνική κυριαρχία στα νότια του Καστελόριζου και πιθανά της Κρήτης. Ο δεύτερος είναι το μέγιστο ψέμα που ειπώθηκε από τα χείλη της, σύμφωνα με το οποίο στη Μεσόγειο η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ έχουν την ίδια έκταση (η μία έχει ακτίνα 12 μίλια, ενώ η άλλη 200). Δεν γνωρίζω καμία απόφαση διεθνούς δικαστηρίου, κανένα ευπρεπή επιστήμονα που να λέει τέτοιες ανοησίες παρά μόνο την Τουρκία. Για την μεν Τουρκία αντιλαμβάνομαι την επιδίωξη της να οδηγήσει την Ελλάδα σε πάγωμα, ακόμα και παραίτηση από τα δικαιώματά της. Να τα παγώσει και αν είναι δυνατό να την υποχρεώσει ακόμα και σε παραίτηση. Αλλά να υιοθετείται η τουρκική θέση ως ελληνική προκειμένου να «μην επιβαρυνθούν οι ελληνοτουρκικές συνομιλίες», όπως ειπώθηκε, δεν είναι απλά ένας ελιγμός σε μια διαπραγμάτευση, αλλά η προκαταβολική παράδοση στις απαιτήσεις της άλλης πλευράς που πέτυχε να μην συμπεριληφθεί το Καστελόριζο στις διαπραγματεύσεις.Η παραίτηση από δικαιώματα και η κατάτμηση του ελλαδικού χώρου σύμφωνα με τις απαιτήσεις της Τουρκίας, είναι στάση φοβισμένου και όχι κυρίαρχου. Διαπραγματευτικά, αυτή η παραίτηση αποτελεί συνέχεια της στάσης που κράτησε η κυβέρνηση στο Μνημόνιο, Τότε που οι υπουργοί των οικονομικών και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δήλωναν δημόσια ότι όποιος έχει χρέη δεν μπορεί να διαπραγματευτεί. Αυτό που δεν έχω ακόμη καταλάβει ως προς την ΑΟΖ, είναι πιο είναι το χρέος μας απέναντι στην Τουρκία. Μήπως ότι θα αποσύρει τις παρανομίες και προκλήσεις της περί γκρίζων ζωνών αν η Ελλάδα παραιτηθεί από το διεθνή νόμο και τα δικαιώματά της; Αυτό που επίσης δεν έχω υπόψη μου είναι πότε συνεδρίασε το Υπουργικό Συμβούλιο ή το Κοινοβούλιο και αποφάσισε αυτή την «μοδάτη» παραίτηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου