Ο ευρύτερος χώρος της ενέργειας, από τις έρευνες πετρελαίου-φυσικού αερίου μέχρι την εμπορία, προσφέρεται πράγματι για σοβαρές επενδύσεις αλλά ταυτόχρονα και για φούσκες στην οικονομία αν οι χειρισμοί δεν γίνουν με πολιτική σοβαρότητα. Μέχρι στιγμής πάντως όλα μοιάζουν με...
φούσκα που θυμίζει εκείνη του Χρηματιστηρίου.
Η ατυχής προπαγάνδα ότι η πώληση της ΔΕΠΑ είναι απόδειξη ανάκαμψης του διεθνούς επενδυτικού ενδιαφέροντος για την ελληνική οικονομία... είναι η πρώτη μεγαλοπρεπής φούσκα. Γιατί η εικόνα αυτού του δήθεν διεθνούς ενδιαφέροντος θα περάσει μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις για να καταλήξει σε ενδιαφέρον ενός ή δύο ομίλων και να ολοκληρωθεί στο τέλος του χρόνου. Σε κατεύθυνση φούσκας κινείται και η κωμική προπαγάνδα για την περιπετειώδη (μισό αιώνα και πλέον) υπόθεση των ερευνών πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ελλάδα.
Ας μην γελιόμαστε.
Μόνο όσοι έχουν συγκεκριμένα συμφέροντα και ενδιαφέροντα σε Βαλκανικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο, απλώς, θα χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα, αδιαφορώντας ασφαλώς για τα οικονομικά οφέλη της χώρας.
Απόδειξη το σχέδιο του (ήδη ξεχασμένου) αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη που μόλις λίγες πενταροδεκάρες εξασφάλιζε για την οικονομία.
Όμως , το τελευταίο “βαγόνι”, του συγκεκριμένου τρένου ανάπτυξης που έχει δρομολόγιο Βαλκάνια και Ευρώπη μπορεί να αξιοποιηθεί και να φέρει επενδύσεις αν υπάρξει πολιτικός δυναμισμός και σοβαρότητα από υπεύθυνους κυβερνητικούς παράγοντες με ικανότητες και γνώσεις του αντικειμένου.
Αντίθετα αν οι χειρισμοί γίνουν από τους λεγόμενους κηπουρούς των πρωθυπουργών, που γνωρίζουν μόνο από φανφάρες και βλακώδεις δηλώσεις για πράσινες πολιτικές που θα σώσουν το έθνος, απλώς θα περιμένουμε να σκάσουν οι φούσκες...
Ερέθισμα για το σημερινό σημείωμα είναι η απαράδεκτη και μόνο για ιθαγενείς και αγρίους δήλωση του υπουργού Ενέργειας (με την αφορμή την εκδήλωση ενδιαφέροντος για την εξαγορά της ΔΕΠΑ) ότι "...η εμπιστοσύνη στην οικονομία αποκαθίσταται σταδιακά γι΄ αυτό και βλέπουμε το ενδιαφέρον τόσο των κυβερνήσεων όσο και των ιδιωτών για την χώρα μας να επανέρχεται".
Θα περίμενα από τον κ. Παπακωνσταντίνου να τεκμηριώσει, χωρίς φανφάρες, τις εκτιμήσεις του καθώς η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Ας την δούμε ξετυλίγοντας την ιστορία τόσο ΔΕΠΑ όσο και των ερευνών.
Το ΠΑΣΟΚ της εικοσιπενταετίας είχε κατατάξει την ΔΕΠΑ στους στρατηγικούς τομείς της ψευτοσοσιαλιστικής οικονομίας που είχε ονειρευτεί.
Έσχιζε δε τα ιμάτιά του... αν κάποιος αμφισβητούσε (μεταξύ άλλων και εγώ από το 1981) το συγκεκριμένο “σοσιαλιστικό του όραμα”.
Την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ φέσωναν την ΔΕΠΑ υποχρεώνοντας την να παραδίδει με πίστωση φυσικό αέριο πότε στην ΔΕΗ, πότε στην έμμεσα κρατική (πριν τον Λαυρεντιάδη) Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων στην Καβάλα και πότε στην μονάδα λιπασμάτων της Θεσσαλονίκης.
Ο λόγος ήταν να μην κλείσουν τα λιπάσματα και κατέβουν 10.000 εργάτες με το ΠΑΜΕ στην Αθήνα και άντε να τους μαζέψεις...
Τα χρέη ξεπέρασαν (μόνο από την ΒΦΛ) τα 20.000.000 ευρώ και υποχρέωσαν την ΔΕΠΑ να γίνει μέτοχος στην σχεδόν πτωχευμένη (τότε) ΒΦΛ κατά 20%.
Οι ίδιες καταστροφικές παρεμβάσεις συνεχίστηκαν και ολοκληρώθηκαν μετά το 2004 από τις κυβερνήσεις του κ. Καραμανλή.
Απαξίωσαν έτσι την ΔΕΠΑ και την άφησαν σχεδόν “κουφάρι” με 2-3 μόνο αξιόλογους πελάτες. Επίσης με μια κληρονομιά-σύμβαση (κρεμάλα κατά την άποψή μου) για συμμετοχή της στον ελληνοϊταλικό αγωγό φυσικού αερίου.
Προσωπικά πιστεύω ότι ήταν ατυχέστατο “όραμα” των προηγουμένων κυβερνήσεων.
Σήμερα, κάτω από την πίεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για άνοιγμα της αγοράς (που έπρεπε ήδη να γίνει μεθοδικά και με οφέλη για το δημόσιο) και την “μέγγενη” των υποχρεώσεων που έχουν βαπτιστεί μεταρρυθμίσεις στην δανειακή σύμβαση, πρέπει, μας συμφέρει ή όχι, να πουλήσουμε την ΔΕΠΑ.
Κάτω από την πίεση δε αυτή, που φαντάζει και ως ευκαιρία γιατί κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσει, ασφαλώς και η προσέλευση ενδιαφερομένων θα ήταν μεγάλη.
Γιατί τα παιχνίδια αυτά έχουν και “στησίματα” με τους υποψήφιους και ενδιαφερόμενους -μαϊμούδες...
Όταν λοιπόν το ενδιαφέρον (οι προσφορές είναι άλλο πράγμα) για την αναγκαστική αποκρατικοποίηση της ΔΕΠΑ πλασάρεται στην κοινή γνώμη ως επενδυτική ανάκαμψη στην Ελλάδα... είναι προπαγάνδα της κακιάς ώρας και μόνο για κάφρους.
Και ας έλθουμε στις έρευνες πετρελαίων που ξεκίνησαν με υποσχέσεις για κελεμπίες... από την περίοδο της δικτατορίας.
Το 1975 συνδυάσθηκε το “όραμα” των ελληνικών πετρελαίων με το στήσιμο του κρατικού ερευνητικού Οργανισμού, Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου (ΔΕΠ).
Επί “σοσιαλισμού” το “όραμα” και ο φορέας κατάντησαν αντικείμενο μιας ασήμαντης υπηρεσίας, πότε του υπουργείου Ενέργειας, πότε των διαδόχων της ΔΕΠ και πότε ανεξάρτητη που την θυμούνται οι κυβερνήσεις όταν θέλουν να πουλήσουν ελπίδες στους ιθαγενείς...
Επί της ουσίας τώρα. Τα κοιτάσματα αυτά (που ουδέποτε θα μας σώσουν γιατί είναι σε μεγάλα βάθη και απαιτούν υψηλό και μη ανταγωνιστικό κόστος εξόρυξης) για να αξιοποιηθούν και να υπάρξουν κάποια κέρδη πρέπει να μεσολαβήσει όχι μόνο ελληνική αλλά και διεθνής πολιτική βούληση....
Επίσης να μην πέσουν οι σημερινές διεθνείς τιμές. Κατά τα άλλα στην καλύτερη περίπτωση θα γίνουμε κάτι λιγότερο από την Ρουμανία.
Κελεμπία πάντως αποκλείεται να φορέσουμε...
george.kraloglou@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου