Μια νέα χρονιά ξεκινά και με το τέλος των γιορτών οι περισσότερες γυναίκες, αλλά και πολλοί άντρες, θα ξεκινήσουν ένα νέο αγώνα εναντίον των επιπλέον κιλών που προστέθηκαν στη σιλουέτα τους τα Χριστούγεννα ή ακόμη χειρότερα, έχουν εγκατασταθεί εκεί από το καλοκαίρι. Η μανία αυτή που...
επικρατεί στην εποχή μας για την κατάκτηση του τέλειου σώματος περιέργως δεν αποτελεί καινούρια μόδα και δεν είναι προνόμιο των γυναικών. Ήδη από τις αρχές του 190ου αιώνα παρατηρούνται οι πρώτες δίαιτες, τις περισσότερες φορές υπερβολικά αυστηρές σε βαθμό ασιτίας. Πρόκειται κυρίως για προσπάθειες ατόμων να αποκτήσουν την αδύνατη σιλουέτα που διακαώς επιθυμούν ακολουθώντας τις περισσότερες φορές, όπως και σήμερα, το παράδειγμα των διασημοτήτων της εποχής. Είναι οι εκάστοτε celebrities που θέτουν κάθε φορά τα standards και επηρεάζουν με τον τρόπο τους τον υπόλοιπο κόσμο να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να τους μοιάσει.
Ένα από τα πρώτα «diet icons» υπήρξε ο Λόρδος Μπάιρον. Έχοντας εμμονή με τα κιλά και την εμφάνισή του στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του βρισκόταν σε μια μόνιμη δίαιτα ή καλύτερα σε μια μόνιμη κατάσταση πείνας. Το 1806 ζύγιζε 88 κιλά, ενώ 1811 ζύγιζε 57 και αυτό το ξέρουμε από τα αρχείο των Berry Bros & Rudd, μεγάλων εμπόρων κρασιού του Λονδίνου. Το 1816 ο Λόρδος ζούσε στην όχι και τόσο γνωστή Villa Diodati. Εκεί η διατροφή του περιλάμβανε μια λεπτή φέτα ψωμί και τσάι για πρωινό, μία ελαφριά σαλάτα και σόδα για δείπνο. Το απόγευμα έπινε μόνο πράσινο τσάι, φυσικά χωρίς γάλα ή ζάχαρη. Για να διώξει οποιοδήποτε αίσθημα πείνας ξεκίνησε το κάπνισμα. Το 1822 είχε πλέον καταλήξει να αποτελεί μια σκιά του εαυτού του.
Ο Λόρδος Μπάιρον άφησε την τελευταία του πνοή το 1824 σε ηλικία 36 ετών στο Μεσολόγγι, αλλά η επιρροή του στους νεαρούς βρετανούς και βρετανίδες της εποχής ήταν αναπόφευκτη. Πολλοί ήταν εκείνοι που πίεζαν τους εαυτούς τους να τρέφονται μόνο με ξύδι και ρύζι προκειμένου να αποκτήσουν τη λεπτή και χλωμή σιλουέτα που ήταν της μόδας εκείνη την εποχή. Ο ίδιος ο λόρδος είχε δηλώσει πως «μια γυναίκα δεν πρέπει ποτέ να να την δουν να τρώει ή να πίνει παρά μόνο αν πρόκειται για σαλάτα αστακού και σαμπάνια».
Άλλο ένα μεγάλο είδωλο του 19ου αιώνα με εμμονή στα κιλά του ήταν και η πριγκίπισσα Σίσσυ, μετέπειτα αυτοκράτειρα της Αυστρίας. Αν και ήταν αρκετά ψηλότερη από τον άντρα της, τον αυτοκράτορα της Αυστρίας, ζύγιζε μονάχα 48 κιλά. Κάθε μέρα μετρούσε την περιφέρεια της μέσης της, η οποία έπρεπε οπωσδήποτε να είναι 49,5, αλλιώς δεν έτρωγε.
Με το πέρασμα των χρόνων η «μανία της δίαιτας» άρχισε να επηρεάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους. Με την εμφάνιση δε του κινηματογράφου και τη δημιουργία νέων ειδώλων και προτύπων, η εμμονή αυτή έφτασε σε νέα επικίνδυνα επίπεδα. Πλέον κάθε μέρα εμφανίζονται καινούριες δίαιτες που υπόσχονται τη γρήγορη και ασφαλή απώλεια των κιλών που μας ταλαιπωρούν, καθώς και διάφορα περίεργα φαρμακευτικά σκευάσματα που μας διαβεβαιώνουν ότι κάνουν θαύματα. Ωστόσο με τη νευρική ανορεξία να χτυπά κάθε χρόνο όλο και περισσότερες γυναίκες, ένα ποσοστό 20% των οποίων οδηγείται στο θάνατο, ίσως πρέπει να σκεφτούμε καλύτερα τι πραγματικά ζητάμε από το σώμα μας και αν αξίζει αναλώνουμε όλη μας την ενέργεια και να ταλαιπωρούμαστε καθημερινά ζώντας σε επίπεδα πείνας για να καταφέρουμε να μοιάσουμε στο εκάστοτε πρότυπο που προωθούν τα μέσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου