Εύα Βλάχου
Το Μάιο του 1941 χιλιάδες Γερμανοί αλεξιπτωτιστές πέφτουν στην Κρήτη με στόχο την κατάληψη του νησιού. Στο πλευρό των συμμάχων, οι Κρητικοί αντιστέκονται με οποιοδήποτε μέσο διαθέτουν. Στο σκληρό αγώνα των Κρητικών, οι Γερμανοί απαντούν με...
ομαδικές εκτελέσεις και ολοκαυτώματα. Ένα από τα χωριά που χτυπήθηκε από τα αντίποινα των κατακτητών ήταν και ο Λειβαδάς, ισχυρή εστία αντιστασιακής δράσης.
Τα ξημερώματα της 29ης Σεπτεμβρίου του 1943 γερμανικές δυνάμεις περικυκλώνουν το χωριό. Τα στούκας το βομβαρδίζουν, ενώ οι στρατιώτες συγκεντρώνουν τους κατοίκους στην κεντρική πλατεία. Άλλους τους εκτελούν επιτόπου και άλλους τους τραβούν μαζί τους για να καταλήξουν στις περίφημες φυλακές της Αγιάς. Λεηλατούν τα σπίτια και στη συνέχεια τους βάζουν φωτιά.
Ο Δημήτρης Σειραδάκης ήταν παιδί τότε και έμενε με την οικογένειά του στο Λειβαδά. Έζησε όλη τη φρίκη του ολοκαυτώματος. «Όταν πυρπόλησαν το χωριό μου οι γερμανοί και συνέλαβαν όλα τα γυναικόπαιδα, 50 τον αριθμό και τα έκλεισαν μέσα σε ένα σπίτι». Εκεί ξεκίνησε ένα περίεργο είδος ψυχολογικού πολέμου που κατέληξε όμως σε τραγωδία. «Λένε οι γερμανοί εδώ μέσα θα εκτελεστείτε ομαδικά με βομβαρδισμό. Θα έρθει ένα αεροπλάνο, θα ρίξει μία βόμβα μέσα στο σπίτι και τελειώσατε. Και όταν σε λίγο ακούστηκε ο βόμβος ενός αεροπλάνου οι γυναίκες σκέφτηκαν τέλειωσε, ήρθε το τέλος! Το σπίτι είχε μια καταπακτή και όρμησαν όλες μαζί, αυτό το μπουλούκι των 50 γυναικών κάτω. Οι γερμανοί όμως φρουρούσαν όλα τα παράθυρα. Ένας βλέποντας αυτό το πράμα, αυτό το σωρό των γυναικόπαιδων να ορμά προς τα κάτω κινούμενο από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης τους έριξε. Σκοτώνεται δίπλα μου ένα κορίτσι 14 χρονών, η Αμαλία η Σουρή. Ανοίγει το κεφάλι της και τραυματίζεται βαριά η Μαίρη Σειραδάκη, κοπέλα 16 χρονών, η οποία τώρα που το λέω αισθάνομαι παγωμένη ανατριχίλα ακόμα στη σπονδυλική μου στήλη.»
Η περιπέτεια της 16χρονης Μαίρης όμως δεν τελειώνει εδώ. Λίγο αργότερα οι γερμανοί στρατιώτες έβγαλαν τα 50 γυναικόπαιδα από το σπίτι για να τα οδηγήσουν στις φυλακές της Αγιάς. Η νεαρή Μαίρη αιμορραγούσε, δεν είχε δυνάμεις. «Το κακόμοιρο το κορίτσι βαριά τραυματισμένο λίγο λίγο τραβούσε τα πόδια της. Ήτανε φανερό ότι δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να συνεχίσει την πορεία. Στην πλατεία ένα γερμανός φαίνεται την συμπόνεσε. Ήτανε εκεί δίπλα δεμένα γαϊδουράκια. Πηγαίνει, λύνει ένα γαϊδουράκι να το φέρει στην τραυματισμένη κοπελιά να καθίσει πάνω. Ένας άλλος όμως γερμανός είχε αντίρρηση, η οποία εξελίχθηκε σε καβγά και ο καβγάς σε πάλη σώμα με σώμα. Ο πρώτος γερμανός όμως κατάφερε κι έδωσε μία σπρωξιά στον άλλο που έπεσε κάτω. Σηκώθηκε όμως αυτομάτως όρθιος. Έσυρε το πιστόλι του. Το ακούμπησε στο σαγόνι της τραυματισμένης κοπελιάς, την πυροβόλησε εξ επαφής και την εκτέλεσε εκεί. Και θυμούμαι και τη σκηνή. Αναπήδησε 30 - 40 πόντους πάνω και έπεσε κάτω. Τα αίμα της ξεπήδησε με οργή κι ανακατεύτηκε με το νερό της βρύσης».
Εύα Βλάχου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου