"ΚΑΡΛΟΣ ΤΟ ΤΣΑΚΑΛΙ": ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΒΑΖΕΙ ΣΕ ΣΚΕΨΕΙΣ...

Σε μια περίοδο που η Ελλάδα ολόκληρη "φλέγεται", ενώ κάθε μέρα βουλιάζει όλο και περισσότερο στην οικονομική καταστροφή και την εξαθλίωση, χωρίς κανείς να ακούει τις απελπισμένες κραυγές των πολιτών, μια ταινία σαν αυτή εμπνέει! Δεν προωθώ σε καμία περίπτωση κανένα είδος τρομοκρατίας ή βίας. Αντίθετα πιστεύω πως η βία ακυρώνει με μιας κάθε προσπάθεια. Ωστόσο, στην προκειμένη περίπτωση, η αφοσίωση του Κάρλος στα ιδεώδη του (όποια και αν είναι αυτά), η επαναστατική του διάθεση και η αδυναμία του να κάτσει άπραγος όταν διακυβεύονται τόσο σημαντικά συμφέροντα, θα έπρεπε ίσως να πείσει τους Έλληνες πως ήρθε η ώρα να ενημερωθούν και να δράσουν!

Η ταινία είναι κομμάτι από μια μίνι τηλεοπτική σειρά τριών επεισοδίων, στην οποία ο σκηνοθέτης Olivier Assayas προσπαθεί να παρουσιάσει με τον καλύτερο και πληρέστερο τρόπο τη ζωή και τη δράση του διασημότερου ίσως τρομοκράτη όλων των εποχών.

Ο Ίλιτς Ραμίρες Σάντσες, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε το 1949 στη Βενεζουέλα από πατέρα κομουνιστή, ο οποίος και έχοντας ως είδωλο τον Λένιν έδωσε στον πρωτότοκο γιο του το όνομα Ίλιτς (το μεσαίο όνομα του Λένιν), ενώ η μητέρα του, η οποία επέμενε σε ένα καθολικό όνομα, τον φώναζε Κάρλος. Μεγαλώνοντας ο Κάρλος λόγω της κορμοστασιάς και του ύψους του υπήρξε αντικείμενο πικρόχολων σχολίων από τους φίλους και συμμαθητές του. Εκείνος απαντούσε στα πειράγματα φωνάζοντας πως «θα έρθει η μέρα που εκείνοι και ο υπόλοιπος κόσμος θα τον φοβούνται», όπως και έγινε....
  Κάτω από την έντονη επιρροή των μαρξιστικών ιδεών του πατέρα του, το 1964 ο νεαρός Κάρλος προσχώρησε στη νεολαία του κομουνιστικού κόμματος της Βενεζουέλας και γρήγορα ξεκίνησε να παίρνει μέρος στις επαναστατικές δραστηριότητες του κόμματος, στις οποίες βέβαια συμπεριλαμβάνονταν και επιθέσεις κατά της κυβέρνησης. Μετά το διαζύγιο των γονιών του, μετακόμισε με τη μητέρα του στο Λονδίνο. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν πως εκεί ο Κάρλος ήρθε σε επαφή και γνώρισε τη μεγάλη ελληνίδα ηθοποιό Μελίνα Μερκούρη. Το 1967 καθώς ο νεαρός Κάρλος περνούσε μπροστά από την ελληνική πρεσβεία στη βρετανική πρωτεύουσα έπεσε πάνω στη διαδήλωση των Ελλήνων ενάντια στο πραξικόπημα της 21^ης Απριλίου. Το 1995 θα δηλώσει στον εισαγγελέα  Γιάννη Διώτη «Αν θυμάμαι καλά η Μελίνα Μερκούρη φορούσε κόκκινο φόρεμα. Αυτή με φώναξε και με πήρε αγκαζέ από το δεξί μπράτσο. Όταν έφτασαν τα τηλεοπτικά συνεργεία έπρεπε να χωρίσουμε για να μην φανούμε στις οθόνες ολόκληρου του κόσμου. Ήταν η πρώτη και αξέχαστη συνάντηση με Έλληνες συντρόφους». Αυτή ήταν η πρώτη και τελευταία αναφορά του στη Μελίνα Μερκούρη. 

Το 1968 ο νεαρός Κάρλος μετακόμισε στη Μόσχα για να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Patrice Lumumba. Αμέσως προσχώρησε στην KGB ύστερα από σύσταση του κομουνιστικού κόμματος. Πολύ γρήγορα τα ενδιαφέροντά του στράφηκαν στο ποτό και τις γυναίκες. Η εκρηκτική και ασυμβίβαστη φύση του θα γίνει πολύ γρήγορα αντιληπτή από τον περίγυρό του και σύντομα θα αποβληθεί από το πανεπιστήμιο κατηγορούμενος για αντισοβιετική πολιτική και αυτό κυρίως γιατί πήρε μέρος σε μια διαδήλωση διαμαρτυρίας οργανωμένη από Άραβες φοιτητές. Στο Πανεπιστήμιο είχε έρθει πολύ κοντά με πολλούς παλαιστίνιους φοιτητές. Η επιρροή τους πάνω στον εκ πεποιθήσεως επαναστάτη Κάρλος ήταν αναπόφευκτη και σύντομα ξεκίνησε το δικό του ταξίδι για τη Μέση Ανατολή για να καταλήξει εθελοντής στο «Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης» (PFLP) και να έχει ενεργό δράση στα γεγονότα του «Μαύρου Σεπτέμβρη» το 1970, οπότε και αρχίζει να αποκτά τη φήμη μεγάλου πολεμιστή.

Η τρομοκρατική δράση του Κάρλος ξεκινά το 1973 με την απόπειρα δολοφονίας του εβραίου μεγαλοεπιχειρηματία Joseph Sieff και συνεχίζεται με σειρά τρομοκρατικών ενεργειών στο Λονδίνο και τα Παρίσι με αποκορύφωμα τη ενέργεια ενάντια στην έδρα του ΟΠΕΚ (Οργανισμού  Εξαγωγών Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών) στην Βιέννη. Στις 21 Δεκεμβρίου ο Κάρλος μαζί με τη 6μελή ομάδα του επιτίθενται ενάντια στη σύνοδο των ηγετών του ΟΠΕΚ για να πάρουν 60 ομήρους και να σκοτώσουν 3. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να παραχωρήσει αεροπλάνο στην ομάδα του Κάρλος, προκειμένου να μεταφερθεί η ομάδα του και οι όμηροι στην Αλγερία και να τους αφήσουν ελεύθερους σώους. Αργότερα αποκαλύφθηκε πως ο Κάρλος ζήτησε και πήρε ένα σημαντικό χρηματικό ποσό το οποίο και κράτησε για προσωπική χρήση. Ωστόσο με το τέλος της ενέργειας κατά του ΟΠΕΚ αποβλήθηκε από την PFLP.

Παρόλα αυτά συνέχισε την τρομοκρατική του δράση για πολλά χρόνια κάθε φορά σοκάροντας ακόμη περισσότερο την κοινή γνώμη, μέχρι που έγινε θρύλος. Η αδυναμία του στις γυναίκες και το ποτό σε συνδυασμό με τον επαναστατικό χαρακτήρα του θα αποτελέσουν την έμπνευση για πολλές ταινίες και βιβλία, ενώ θα θεωρηθεί το πρόσωπο του αντι-ιμπεριαλισμού στις δεκαετίες 1970 και 1980. Το προσωνύμιο «Κάρλος το Τσακάλι» πήρε από ένα ρεπόρτερ ο οποίος είδε ένα αντίγραφο του βιβλίου «Η μέρα του Τσακαλιού» του Φρέντρικ Φορσάιθ στο διαμέρισμά του.

Ο Κάρλος συνελήφθη το 1994 στο Σουδάν. Ύστερα από συνεννόηση των γαλλικών και αμερικάνικων αρχών με τις σουδανικές, δυο μέρες μετά από μια εγχείρηση στην οποία υπεβλήθη ο Κάρλος οι σουδανικές αρχές τον έπεισαν πως για την προστασία του από πιθανή απόπειρα δολοφονίας εναντίον του έπρεπε να μεταφερθεί αλλού, εκτός νοσοκομείου, ενώ την προστασία του θα αναλάμβαναν και σωματοφύλακες. Αυτοί οι σωματοφύλακες το επόμενο βράδυ μπήκαν αθόρυβα στο δωμάτιό του, τον νάρκωσαν και τον συνέλαβαν. Γρήγορα μεταφέρθηκε στη Γαλλία όπου και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για τη δολοφονία τριών ανθρώπων το 1975, ανάμεσά τους και δύο αστυνομικοί. Νέα δίκη ξεκίνησε το 2007 για να καταλήξει και πάλι σε ισόβια καταδίκη, αυτή τη φορά για 4 δολοφονικές επιθέσεις που έγιναν το 1982 και 1983.

Ο Edgar Ramirez στον πρωταγωνιστικό ρόλο πείθει ως διαβόητος τρομοκράτης που τραβά τα φώτα της δημοσιότητας για τον ασυμβίβαστο του χαρακτήρα και τις επιτυχίες του στο αντίθετο φύλο, ενώ η σκηνοθεσία του Assayas κρατάει το ενδιαφέρον των θεατών, μέχρι το τελευταίο λεπτό. Περιέργως αυτό ισχύει ακόμη και για εκείνους που γνωρίζουν την ιστορία του Κάρλος. Είναι ίσως το συναίσθημα πως μπροστά σου εκτυλίσσεται ένα σημαντικό και αμφιλεγόμενο κομμάτι της παγκόσμιας ιστορίας. Δεν είναι μόνο η ζωή και η δράση ενός ανθρώπου, αλλά οι πεποιθήσεις, τα κρυμμένα συμφέροντα, οι συγκρούσεις και η επαναστατική διάθεση που αποπνέει η ταινία που σε μαγεύουν και σε βάζουν σε σκέψεις.