της Ηρώς ΚουνάδηΣτα 90s, ήταν οι ιστορίες που τροφοδοτούσαν τα σενάρια των ταινιών τρόμου: Μανιακός serial killer φλερτάρει στα chatrooms τα επίδοξα θύματά του, τα οποία τον ερωτεύονται νομίζοντας πως είναι υπάλληλος γραφείου με καλλιτεχνικές ανησυχίες, και μετά καταλήγουν τεμαχισμένα σε αγρόκτημα του Τέξας. Δυο δεκαετίες αργότερα, είναι οι ιστορίες που τροφοδοτούν τις συζητήσεις μεταξύ φίλων στα café της πόλης: Τύπος που φαινόταν νορμάλ –αλλά ποτέ δεν ξέρεις, με όλες αυτές τις ταινίες που βλέπαμε στα 90s– μου πόσταρε βιντεάκια στο προφίλ και μιλούσαμε επί ένα χρόνο, μέχρι να μαζέψω όλο μου το κουράγιο, και τους φίλους μου σε απόσταση ασφαλείας, για να βγούμε και να καταλήξουμε ζευγάρι.
Είναι όμως άραγε, πλέον, το internet ένας τόπος –και τρόπος– γνωριμίας όπως όλοι οι άλλοι, ή παραμένουν αυτές οι συναντήσεις ταμπού, τουλάχιστον για γονείς και τεχνοφοβικούς φίλους στους οποίους δεν αποκαλύπτεται η αληθινή έναρξη του ρομάντζου, ούτε μετά από χρόνια σχέσης; Είναι αμήχανη ή αξέχαστη η πρώτη live συνάντηση; Αναπτύσσονται μετά παρανοϊκές ζήλιες του τύπου «όπως φλέρταρε μαζί μου, θα μπορούσε κάλλιστα να φλερτάρει τώρα με όλους τους subscribers του Zuckerberg»; Ρωτήσαμε κόσμο που πέρασε από τις συμπληγάδες του έρωτα στα χρόνια του Facebook και επέζησε, να μας διηγηθεί τα πάντα. «Με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια», που θα λέγαμε και στα 90s.
You’ve got mail….
Πώς ξεκινούν οι γνωριμίες στο Facebook; Μέσω των κοινών φίλων, θα φανταζόταν κανείς. Οι απαντήσεις που λάβαμε, όμως, μας εξέπληξαν. Για τους περισσότερους εκ των συμμετεχόντων μας η ηλεκτρονική γνωριμία έγινε τυχαία –κάποιοι δεν μπορούν καν να πουν με βεβαιότητα πώς ακριβώς. «Ποτέ δεν έμαθα πώς με βρήκε και με έκανε add, δεδομένου ότι δεν είχαμε κοινούς γνωστούς –ούτε ο ίδιος θυμάται, ή τουλάχιστον έτσι λέει» εξηγεί ο Αλέξης, 25 ετών, και οι περισσότεροι συμφωνούν μαζί του, ότι έπιασαν μάλλον τυχαία την κουβέντα με εκείνον/η που θα εξελισσόταν στον «έρωτα που ξεκίνησε από το chat». Η Ισμήνη, 24 ετών, έχει μια ιδιαίτερη ιστορία για το πώς ξεκίνησε η ηλεκτρονική της γνωριμία, που κατέληξε σε σχέση: «Η μητέρα μου μεσολάβησε για να επικοινωνήσει μαζί μου μέσω e-mail ώστε να του απαντήσω σε κάποιες ερωτήσεις για ένα άρθρο που έγραφε. Ακολούθησε το add» λέει. «Αρχικά δεν με ενδιέφερε καθόλου. Ύστερα όμως από πολλά “καλέ κάν' το accept το παιδί” της μητέρας μου, υπέκυψα. Σκέφτηκα ότι καλύτερα να σε ζαλίζει ένα λιγουράκι παρά η μάνα σου. Τελικά αρχίσαμε να μιλάμε και μου τράβηξε αρκετά το ενδιαφέρον».
Ραντεβού στα (σχεδόν) τυφλά
«Είναι σίγουρα παράξενη και αμήχανη κάθε τέτοια συνάντηση –στην ουσία είναι ραντεβού στα τυφλά. Εντάξει, έχεις δει φωτογραφίες, μιλήσατε κι ένα διάστημα, αλλά την ώρα που βρίσκεσαι καθ’ οδόν για το πρώτο ραντεβού περνούν από το μυαλό σου πολλές υποθετικές προτάσεις, όπως “αν είναι κανένας παρανοϊκός;”, “αν είναι μεταμφιεσμένος φίλος σου και σου κάνει φάρσα;”, “αν έχει έξι δάχτυλα, τρία κεφάλια και το διαστημόπλοιο παρκαρισμένο στο Σύνταγμα;”» λέει χαμογελώντας ο Αλέξης. «Ευτυχώς, δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά, και, επίσης ευτυχώς, οι διαδικτυακές συνομιλίες είχαν ήδη χτίσει ένα κλίμα οικειότητας και υπήρχαν ήδη τα θέματα συζήτησης για να σπάνε οι αμήχανες σιωπές».
«Βρεθήκαμε μετά από τρία χρόνια που μιλούσαμε όλο και συχνότερα, μέχρι που οι συζητήσεις έγιναν σχεδόν καθημερινές» διηγείται ηΝαταλία, 28 χρονών, που πλέον συζεί με τον διαδικτυακό της έρωτα. «Προφανώς, την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε, ήταν σαν να τον ήξερα». «Η συνάντησή μας ήταν αστεία θα έλεγα, γιατί εκείνος άργησε λίγο, κάτι που συνήθως κάνουν τα κορίτσια κι όχι τα αγόρια. Ωστόσο, δεν νευρίασα περιμένοντάς τον. Άλλωστε δεν είχα να χάσω και κάτι! Μόνη μου ήμουν εκείνη την περίοδο συναισθηματικά» καταθέτει τη δική της εμπειρία η Βίβιαν, 36 ετών, που είναι εδώ και έναν χρόνο ζευγάρι με το διαδικτυακό της έρωτα. «Τελικά όταν ήρθε, μου φάνηκε αρκετά αγχωμένος, λόγω του ότι είχε καθυστερήσει στο «τυφλό» ραντεβού μας. Εμένα μου άρεσε εξωτερικά και κυρίως συνδύαζα την εξωτερική εμφάνιση με τα όσα είχα αποκομίσει από την συζητήσεις μας μέσω facebook chat. Πήγαμε για καφέ, όπου για έναν περίεργο λόγο ο χρόνος κυλούσε γρήγορα και ευχάριστα. Χωρίς πολλές παύσεις και με αρκετά χαμόγελα, και από τις δυο πλευρές».
Έρωτας με την πρώτη ματιά… ή με τη δεύτερη
«Love at first sight, δεν θα το έλεγα. Και να ήταν –που δεν ήταν– δεν θα μου το επέτρεπε η παντελής απουσία ρομαντισμού που με διακατέχει. Ωστόσο η βραδιά πήγε απροσδόκητα καλά κι η πρώτη εντύπωση ήταν αρκετά καλή (σε αντίθεση με αυτές που ακολούθησαν). «Ρε είναι γλυκούλης» ήταν αυτό που είχα πει στην κολλητή μου» θυμάται η Ισμήνη. «Ακολούθησαν και άλλες πολλές –πάρα πολλές– συναντήσεις μέχρι να καταλήξουμε ζευγάρι. Είμαστε ακόμα μαζί, μετά από περίπου ένα χρόνο κι έχουμε μια πολύ πολύ όμορφη σχέση».
«Νομίζω ότι για εμένα ήταν love at first sight. Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή, με έκανε να αισθανθώ οικεία» διηγείται η Βίβιαν. «Την τρίτη φορά που βγήκαμε, μου πρότεινε να πάμε μαζί στο αγαπημένο μου μουσικό συγκρότημα. Έπαιζαν live κι εκείνος όχι μόνο μου πρότεινε να πάμε παρέα, αλλά με το που του απάντησα θετικά, μου έδειξε δύο εισιτήρια για τη συναυλία. Ήταν τόσο μεγάλη έκπληξη για εμένα που πια δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο από το να τον φιλήσω. Έκτοτε είμαστε μαζί».
Κι αν δεν σου κάτσει;
Η Χριστίνα, 25 ετών, βγήκε μία φορά με το διαδικτυακό της φλερτ, χωρίς όμως αυτή η συνάντηση να εξελιχθεί σε κάτι περαιτέρω. «Μιλούσαμε για ένα εξάμηνο σε chat, και μέσα από την κουβέντα εξελίχθηκε ένα φλερτ. Όσο περνούσε ο καιρός διαπιστωνόταν μια κάποια έλξη, χωρίς όμως κάποιος από τους δύο να επιμένει ιδιαίτερα να βρεθούμε από κοντά. Όταν τελικά βρεθήκαμε, η συνάντηση ήταν πολύ αμήχανη. Για την ακρίβεια ήταν “Χριστέ μου! Άλλη φορά να μη φλερτάρω με ανθρώπους που δεν έχω απέναντί μου live!”».
Και τι θα πει ο κόσμος;
«Αρχικά εγώ διστάζω λίγο να πω την αλήθεια όταν μας ρωτούν πώς γνωριστήκαμε, καθώς γνωρίζω ότι πολλοί δεν εμπιστεύονται τα κοινωνικά δίκτυα, και ναι σίγουρα καλά κάνουν γιατί δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τον άλλον. Όμως, αλήθεια, μπορείς να είσαι σίγουρος/η όταν γνωρίζεις ένα άτομο σε ένα μπαρ; Ή σε ένα ταξίδι; Ή ακόμη και μέσα στην δουλειά σου; Εδώ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τον ίδιο σου τον εαυτό, πόσο μάλλον για το άτομο που κάνεις σχέση» λέει η Βίβιαν. «Αν είχαμε γνωριστεί εντελώς τυχαία online, πιθανώς και να ντρεπόμουν να το πω όταν μας ρωτούν πώς γνωριστήκαμε γιατί θα έδειχνε ότι “ψάχνομαι”» λέει η Ισμήνη. «Καθώς, όμως, αν και επικοινωνήσαμε μεν αρχικά μέσω mail και στη συνέχεια μέσω facebook, υπήρξε μεσολαβητής (και μάλιστα η Μάνα) δεν έχουμε πρόβλημα».
Άνετος με την εξιστόρηση του πώς ξεκίνησε, πριν από δύο και κάτι χρόνια, η σχέση του είναι και ο Αλέξης. «Στους LGBT κύκλους δεν είναι ταμπού κάτι τέτοιο, αφού οι περισσότεροι έτσι γνωρίζονται. Η live εναλλακτική είναι τα gay bars, αλλά εκεί η έννοια της αισθητικής έχει εξοστρακιστεί μόνιμα. Γι’ αυτό δεν έχουμε πρόβλημα να το λέμε». Προσθέτει, δε, πως μετά από τόσο καιρό, ο τρόπος γνωριμίας έχει σχεδόν ξεχαστεί. «Και τι σημασία έχει αν έγινε στο site του Zuckerberg, στο MSN, στο πάρτι της ξαδέρφης ή στην ενδέκατη τελευταία συναυλία των Πυξ Λαξ; Η αφορμή δεν αλλάζει την ουσία της σχέσης όπως εξελίχθηκε. Εντάξει, παίρνω πίσω το σκηνικό των Πυξ Λαξ, όπου καμία γνωριμία δεν θα είχε ποτέ καμία τύχη».
Η ζήλεια και άλλα ηλεκτρονικά αμαρτήματα
Πόσο εύκολο είναι να θεωρήσεις τον σύντροφό σου επιρρεπή στο online φλερτ, και να περάσεις το υπόλοιπο της κοινής σας ζωής ξεκοκαλίζοντας το history του browser του; Αν πιστέψουμε τις απαντήσεις όσων συμμετείχαν στην έρευνά μας, όχι πολύ. «Την πάτησε μια φορά με μένα, δε νομίζω ότι θέλει να το ξανακάνει» λέει η Ναταλία, ενώ η Ισμήνη δηλώνει ψύχραιμη: «Είναι ΠΑΝΤΑ online και φαντάζομαι ότι φλερτάρει ενίοτε. Δεν ανησυχώ όμως για κάτι».
«Δεν περνάει καν από το μυαλό μου ότι θα μπορούσε να φλερτάρει online. Ούτε στην αρχή περνούσε. Ίσως μόνο πριν γνωριστούμε, όπου όμως δεν ήξερα τίποτα για εκείνον. Του έχω αρκετή εμπιστοσύνη και μου έχει νομίζω κι εκείνος, πράγμα το οποίο εκτιμώ και σέβομαι» λέει η Βίβιαν. Ο δε Αλέξης μας αποστομώνει λέγοντας «οι τραγικές παθολογικές ανασφάλειες δεν ανήκουν στα πολλά ελαττώματά μου».
Τελικά;
Είναι, τελικά, το διαδίκτυο ένας τ(ρ)όπος γνωριμίας όπως κάθε άλλος, ή υπάρχουν απλά φωτεινές εξαιρέσεις στον κανόνα που θέλει τις σχέσεις να ξεκινούν σε μπαρ/ μέσω κοινών γνωστών/ σε σεμινάρια αγγειοπλαστικής; Θέσαμε το μεγάλο ερώτημα σε όλους, δεσμευμένους και μη, και η μόνη που υποστήριξε τη δεύτερη άποψη ήταν η Χριστίνα, που δεν… την πάτησε με τη διαδικτυακή της γνωριμία. «Δεν μπορώ να βαφτίσω το διαδίκτυο συνηθισμένο τ(ρ)όπο γνωριμίας καθώς μια φωτογραφία κι ένα πλαίσιο διαλόγου σίγουρα δεν σου αποκαλύπτουν ποιος είναι απέναντί σου» μας είπε.
Οι υπόλοιποι συμφωνούν μεταξύ τους, πως το internet είναι απλώς ένας τόπος –και τρόπος– γνωριμίας σαν όλους τους άλλους. «Ζούμε σε μια κοινωνία που συνεχώς εξελίσσεται και στην οποία το διαδίκτυο έχει μπει για τα καλά» λέει η Βίβιαν. «Για εμένα λοιπόν, δεν μπορεί παρά να είναι πλέον ένας συνηθισμένος τρόπος γνωριμίας, στον οποίο βέβαια ελλοχεύουν αντίστοιχοι κινδύνοι με αυτούς που μπορεί να υπάρξουν σε ένα μπαρ/σε ένα σπίτι φίλων/σε ένα σεμινάριο. Θεωρώ ότι όλα είναι θέμα τύχης και απλά καλό είναι ό,τι κάνουμε να το «φιλτράρουμε» με το μυαλό μας αλλά και με την διαίσθηση που λίγο-πολύ όλοι έχουμε. Εύχομαι ο καθένας μας να είναι τυχερός ώστε να μπορεί να αναγνωρίσει την «ευκαιρία» που του δίνεται, είτε είναι στο διαδίκτυο είτε όχι».
«Ούτως ή άλλως δεν είναι ταμπού οι ηλεκτρονικές γνωριμίες για μένα» προσθέτει ο Αλέξης. «Μέσω social networks έχω κάνει επίσης καλούς φίλους με τους οποίους πλέον κάνουμε καλή παρέα και είναι σαν να γνωριζόμαστε χρόνια. Το κλειδί στην υπόθεση νομίζω ήταν το ότι δεν έψαχνα για γνωριμία, γι’ αυτό και τα πράγματα εξελίχθηκαν «τυχαία» και φυσικά. Όταν μπαίνεις στο Facebook και το βλέπεις σαν νυφοπάζαρο, τότε σίγουρα θα βρεις τον πρώτο τυχόντα, θα τον εξιδανικεύσεις με το ζόρι και θα νομίζεις πως επειδή έκανες like σε όλα τα status updates του, έχετε βιώσει κιόλας τον μεγάλο έρωτα».
Αντί άλλης απάντησης, η Ισμήνη στο τέλος χαμογελά και προσθέτει: «η ξαδέρφη μου είναι από τις πιο ευτυχισμένες παντρεμένες που έχω δει. Έχει μια υπέροχη κόρη και έναν ζηλευτό άντρα και είναι μαζί περίπου 15 χρόνια. Γνωρίστηκαν από ένα λάθος τηλεφώνημα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου