Για τις άνανδρες και ανήθικες επιθέσεις στην οικογένειά μου απαντώ με μια φράση του Ανδρέα: Εμένα θέλετε να χτυπήσετε; Εδώ είμαι. Χτυπήστε εμένα!». Παρά τον άμεσο, προσωπικό τόνο του ομιλητή, το ακροατήριο υποδέχτηκε τη...
φράση χλιαρά. Ενας ανεπαίσθητα ψιθυριστός κυματισμός σωμάτων στις καρέκλες και μετά πάλι ακαμψία και σιωπή. Ούτε ιαχές ούτε χειροκροτήματα, σαν αυτά που βροντερά συνόδευαν παλιότερα κάθε αναφορά στο όνομα του ιδρυτή του Κινήματος. Μόνο βλέμματα με νόημα. Ωστόσο από το βήμα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ ο Γιώργος Παπανδρέου με τη συγκεκριμένη τοποθέτησή του καθιστούσε σαφές κάτι που δεν είναι έως τώρα προφανές: ποιος ή ποιοι από την οικογένειά του δέχονται άνανδρες επιθέσεις, από πού προέρχονται αυτές, τι αφορούν και πώς εκδηλώνονται. Εξυφαίνεται άραγε κάποια σκευωρία ή η εσωκομματική ένταση των ημερών δημιούργησε συμπτώματα καχυποψίας;
Μιάμιση ώρα μετά τη συγκεκριμένη αποστροφή του λόγου του, μέλη και στελέχη του ΠΑΣΟΚ τη σχολίαζαν στα πηγαδάκια που είχαν στηθεί μέσα και έξω από το ξενοδοχείο όπου συνεδρίαζε το ανώτατο όργανο του Κινήματος. Συνοπτικά, από προσκείμενους ή μη στον πρόεδρο εξαγόταν ως κυρίαρχο συμπέρασμα ότι προσωπικά ουδείς πρόκειται να μεμφθεί, ούτε να αμφισβητήσει, την εντιμότητα του Γιώργου. Λόγω στυλ, ήθους και ιδιοσυγκρασίας δεν κινδυνεύει να βρεθεί στο στόχαστρο χυδαίων επιθέσεων. Οι περισσότεροι εκτιμούσαν ότι ο ίδιος, χρησιμοποιώντας σχολαστικά την προσομοίωση της αλλοτινής και υπό διαφορετικές συνθήκες γενναίας έκκλησης του πατέρα του, προετοιμάζει το κομματικό αλλά και το δημόσιο ακροατήριο για προσεχείς επιθέσεις προς τον στενό του οικογενειακό κύκλο, τον οποίο νιώθει την ανάγκη να υπερασπιστεί χρησιμοποιώντας τον εαυτό του σαν ομπρέλα προστασίας. Με τη βαθιά αίσθηση του προστατευτικού πρωτότοκου που τον διακρίνει παίρνει πάνω του κάθε οικογενειακή ευθύνη και ρίχνεται με αυτοθυσία στην αρένα «σαν μινωικός χορευτής» - όπως έμμεσα τον περιγράφει ο αδελφός του Νίκος στην εισαγωγή μιας συλλογής διηγημάτων του. Εξάλλου, για χάρη του συγγραφέα αδελφού του ο πρώην πρωθυπουργός δήλωσε καθησυχαστικά στις αρχές του χρόνου στο Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματός του: «Είμαστε μια δημοκρατική οικογένεια και ο καθένας εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του». Την αφορμή έδωσε παραμονή Πρωτοχρονιάς η απαντητική επιστολή του Νίκου Παπανδρέου σε επώνυμο site, στην οποία μεταξύ άλλων εξαπέλυσε επίθεση και κατά των υπουργών των κυβερνήσεων του αδελφού του, κατηγορώντας τους εμμέσως για «ραγιαδισμό». Επισήμανση η οποία δεν έμεινε ασχολίαστη από κυβερνητικά στελέχη και κομματικούς παράγοντες της Ιπποκράτους που κάνουν λόγο τουλάχιστον για αμετροέπεια ενός ανθρώπου που φέρει μεν βαρύ επίθετο, ωστόσο ζει εν μέσω κρίσης προκλητικά πολυτελώς, ενώ αναλαμβάνει επιχειρηματικές, συμβουλευτικές και διπλωματικές πρωτοβουλίες για τη χώρα χωρίς επίσημο ή θεσμικό ρόλο. Το θέμα πάντως είχε προλάβει να θίξει εσωκομματικά και ο Γιώργος, υπό άλλη εξίσου σημαντική σκοπιά, ως ζήτημα ηθικής και πολιτικής τάξεως, αναφερόμενος στα συμφέροντα και στον έλεγχο από τη Δικαιοσύνη. Ο πρώην πρωθυπουργός έφερε ως παράδειγμα τον αδελφό του Νίκο, ο οποίος παρότι έχει δει το όνομά του να εμπλέκεται σε συγκεκριμένα θέματα, ουδέποτε εξετάστηκε.
Ο πολυπράγμων διανοούμενος
Οι φίλοι του Νίκου Παπανδρέου τον θεωρούν τον διανοούμενο της οικογένειας και ιδιαιτέρως ευφυή. Το αποδεικνύουν οι σπουδές του σε κορυφαία πανεπιστήμια: Οικονομικά στο Γέιλ, μεταπτυχιακά στη σχολή Γούντροου Γουίλσον, διδακτορικό στο Πρίνστον, Λογοτεχνία στο Βερμόντ. Ενας πολυπράγμων άνθρωπος που εργάστηκε στην Παγκόσμια Τράπεζα, δίδαξε Οικονομικά, Λογοτεχνία και Στατιστική Ανάλυση για ερευνητές στην Ιατρική, διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. διαχειρίστριας εταιρείας ξενοδοχείων, καθώς και στο Δ.Σ. τράπεζας. Επίσης, πρόσφερε τις συμβουλευτικές υπηρεσίες του σε διάφορα υπουργεία. Πολυτάλαντος, διακρίθηκε όμως ως συγγραφέας γράφοντας πότε στα αγγλικά και πότε στα ελληνικά, συμφιλιώνοντας τη διπλή ταυτότητα και καταγωγή του. Γεννημένος στο Σαν Φρανσίσκο, μεγάλωσε διαβάζοντας «Μπάτμαν» στα αγγλικά και «Μικρό Ηρωα» στα ελληνικά, καταβροχθίζοντας τους γιαννιώτικους μπακλαβάδες της Ελληνίδας γιαγιάς και τις αμερικανικές μηλόπιτες από την περιοχή ανατολικά του Μισισιπή που έφτιαχνε η άλλη γιαγιά από το Ιλινόις, όπως γράφει σε ένα του διήγημα. Στα 55 του έχει διανύσει μια επιτυχημένη διαδρομή ως πολυτεχνίτης της γραφής, με πεζογραφία, σενάριο, θέατρο, δοκίμιο, αλλά δεν εξασκεί πλέον την τέχνη του και ως ερημοσπίτης. Τη στεγάζει σε μισθωμένη τριώροφη έπαυλη στην Εκάλη με πισίνα, γκαράζ που φιλοξενεί πολυτελή αυτοκίνητα, οικιακή βοηθό, σοφέρ και προσωπικό ασφαλείας. Σε ένα περιβάλλον κάπως απόμακρο από την οικονομική κρίση και τις επιπτώσεις της για ανθρώπους γήινους, καθημερινούς, ευαίσθητους, με τσακισμένα όνειρα και ανεπούλωτες πληγές που ο συγγραφέας συχνά περιγράφει αιχμαλωτίζοντάς τους στην πλοκή των βιβλίων του. Η συγγραφική έμπνευση σίγουρα δεν είναι πάντα βιωματικό ή εμπειρικό απότοκο, προκύπτει με κόπο μεν, αλλά άνευ χρηματικού ανταλλάγματος. Αντίθετα, δεν είναι καθόλου δωρεάν η πλούσια διαβίωση σε ειδυλλιακό περιβάλλον, εμπλουτισμένη με ιδιαίτερες ανέσεις και πολυτελή στοιχεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου