(από το Έθνος της Κυριακής)
Ηχηρή παρέμβαση για τις αιτίες της κρίσης και δη της ελληνικής, το μνημόνιο, που ήταν «ένα πολιτικά μοιραίο λάθος», και την αναγκαία «φυγή προς τα εμπρός», αποτελεί η ομιλία του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη στο Συνέδριο που...
διοργανώνει το Ιδρυμα Heinrich Boll και το Freie Universitat του Βερολίνου. Παράλληλα, ο πρώην πρωθυπουργός αφήνει πολιτικές αιχμές προς τους συντάκτες του μνημονίου και τον Γ. Παπανδρέου για μη ικανοποιητική προετοιμασία και παραλείψεις κυρίως σε ό,τι αφορά τη συνάρτηση των στόχων με τις πραγματικές εξελίξεις.
Ο κ. Σημίτης, ως κύριος ομιλητής στο Συνέδριο με τίτλο «Η Ελλάδα σε κρίση. Προοπτικές στον ευρωπαϊκό δρόμο», που θα γίνει τη Δευτέρα, θα αναφερθεί στις ελληνικές παραμέτρους της κρίσης, τοποθετώντας τες μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, και θα αναλύσει τα μείζονα πολιτικά ζητήματα που ανέκυψαν στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας με την εφαρμογή της ΟΝΕ.
Ο πρώην πρωθυπουργός, που δίνει στην ομιλία του τον τίτλο «Ελλάδα, quo vadis;», αφιερώνει μεγάλο μέρος της στις προτάσεις του για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης, κάνοντας χωρίς περιστροφές «σκληρές διαγνώσεις» για τα αίτια. «Η συμφωνία μεταξύ της ΟΝΕ και της Ελλάδας για την πολιτική που οφείλει να εφαρμόσει η Ελλάδα, ώστε να της χορηγηθεί το σύνολο των δόσεων του συμφωνηθέντος δανείου, γνωστή ως μνημόνιο, συντάχτηκε χωρίς να υπάρχει ικανοποιητική προετοιμασία και λειτούργησε με τρόπο που επιδείνωσε την κατάσταση. Οι συντάκτες του μνημονίου παρέλειψαν να συναρτήσουν τους στόχους τους με τις πραγματικές εξελίξεις, να προβλέψουν δηλαδή ότι σε περίπτωση ύφεσης θα παρατείνεται αυτόματα ο χρόνος πραγματοποίησης των στόχων ή και θα περιορίζονται ορισμένες επιδιώξεις. Ηταν ένα πολιτικά μοιραίο λάθος. Η παράλειψη είχε ως αποτέλεσμα να εξακολουθεί το αρχικό σκληρό πρόγραμμα λιτότητας παρά την ύφεση που επήλθε και να επιτείνει κατά πολύ την ύφεση».
Ευθύνες
Είναι πασιφανές ότι ο κ. Σημίτης επιρρίπτει ευθύνες για τη «σύνταξη» του μνημονίου αφενός στους δανειστές μας, τους «πρωταγωνιστές» της Ευρώπης, και αφετέρου στην κυβέρνηση Παπανδρέου για τη «μη ικανοποιητική προετοιμασία» και όχι μόνο. Αλλά δεν μένει στις σημαντικές διαπιστώσεις. Κάνει διά της ομιλίας του βήματα προς τα εμπρός, δείχνοντας τον ασφαλή δρόμο για την έξοδο από την κρίση.
«Για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα στην ΕΕ, χρειάζεται η διαμόρφωση ενός νέου τρόπου αντιμετώπισης των ανισοτήτων μεταξύ του ανεπτυγμένου κεντρικού πυρήνα της Ευρωζώνης και της λιγότερο ανεπτυγμένης περιφέρειάς της», θα πει ο κ. Κ. Σημίτης από το Βερολίνο, για να προβλέψει εν συνεχεία: «Αν αυτό δεν συμβεί, τότε θα υπάρξουν και στο μέλλον επαναλαμβανόμενες κρίσεις».
Η πρόταση, τέλος, του πρώην πρωθυπουργού συνοψίζεται: «Η έξοδος από την κρίση επιβάλλει ?τη φυγή προς τα εμπρός?, δηλαδή στην κατεύθυνση μιας οικονομικής διακυβέρνησης και μιας πολιτικής ενοποίησης. Αυτός είναι ο στόχος που πρέπει με σοβαρότητα και επιμονή να επιδιώξουμε. Το ελληνικό πρόβλημα δεν ήταν μία ατυχία στην πορεία της Ενωσης, η παρεκτροπή που ανέτρεψε ένα καλά σχεδιασμένο εγχείρημα. Ηταν ο καταλύτης που ανέδειξε τις αδυναμίες τής μέχρι τώρα οικονομικής διακυβέρνησης, την ανάγκη ενός νέου προσδιορισμού της».
Μηνύματα προς τους ηγέτες της ΕΕ
Αμοιβαία σύμπραξη και συμπαράσταση
Τα μηνύματα του πρώην πρωθυπουργού προς τους ισχυρούς της Ευρωζώνης είναι πολλαπλά και καταδεικνύουν εν πολλοίς την ανάγκη μιας νέας οικονομικής διακυβέρνησης, με έμφαση στην ανάπτυξη και στον Βορρά και στον Νότο.
Η ομιλία του κ. Σημίτη εντοπίζει συγκεκριμένα τη βαθύτερη πολιτική και οικονομική φιλοσοφία που επικράτησε στη σχέση των πιο ανεπτυγμένων με τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες της ΕΕ: «Η αλληλεγγύη είναι ένας όρος που δεν είναι αρεστός σε ορισμένες χώρες της Ενωσης. Θεωρούν ότι υποδηλώνει μια υποχρέωση συμπαράστασης προς άλλους που δεν τηρούν τις υποχρεώσεις τους. Συνεπάγεται μια μονόπλευρη δέσμευση. Ομως τα πράγματα επιβάλλουν την αμοιβαία σύμπραξη και συμπαράσταση. Κατά την κυρίαρχη άποψη στην πρακτική της ΟΝΕ η επίλυση του προβλήματος των διαφορών επιπέδου ανταγωνιστικότητας Βορρά και Νότου απαιτεί κυρίως προώθηση αλλαγών στις αγορές εργασίας και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αυτά δεν αρκούν.
Χρειάζεται και στήριξη των οικονομιών του Νότου με επενδύσεις και διεύρυνση των εξαγωγών τους προς το Βορρά. Επιπρόσθετα είναι αναγκαίο να υπάρξει μια συνολική οικονομική πολιτική αντίληψη για την ανάπτυξη στην Ευρωζώνη. Μια οικονομική διακυβέρνηση, που δεν θα περιορίζεται όπως σήμερα μόνο σε τρέχοντα προβλήματα αλλά θα φροντίζει για την ισόρροπη κατανομή των ωφελειών της στην ΟΝΕ, είναι σε θέση να διαχειριστεί πολύ καλύτερα, το ευρύτερο θέμα της ανάπτυξης».
Στο Συνέδριο στο Βερολίνο, όπου συνομιλητής του πρώην πρωθυπουργού θα είναι ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Πρασίνων στο ευρωκοινοβούλιο, Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, ο κ. Σημίτης θα υπογραμμίσει επίσης ότι «η ΟΝΕ δεν είναι μια παρέα προηγμένων χωρών που έχουν κοινά συμφέροντα αντίθετα προς εκείνα των χωρών που υστερούν». Είναι -θα προσθέσει- ένα εξελικτικό στάδιο της Ενωσης, ώστε να διευκολυνθεί η οικονομική συνεργασία των μελών της, να δημιουργηθούν σχέσεις οι οποίες θα ενδυναμώνουν την κοινή προσπάθεια ανάπτυξης, να επιτευχθεί βαθμιαία σύγκλιση των οικονομιών και καλύτερη εκμετάλλευση των δυνατοτήτων, που παρέχουν η κατάργηση των συνόρων και οι κοινές επιδιώξεις.
Οφείλει να εντάσσει λοιπόν στον σχεδιασμό τόσο τους πιο ισχυρούς με τις δυνατότητές τους όσο και τους πιο αδύνατους με τις αδυναμίες τους.
Να λαμβάνει υπόψη του τις ανισότητες και να αποτιμά το γεγονός ότι οι ανεπτυγμένες χώρες δεν επιβαρύνονται μόνο αλλά αποκομίζουν και σημαντικά κέρδη, χάρη στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες τους και τις εξαγωγές τους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου