ΤΟ ΡΟΚ ΥΠΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ

Το ροκ έχει πεθάνει. Ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, ακολουθεί ασθμαίνοντας τις μουσικές εξελίξεις. Εδώ και μερικά χρόνια τα μεγάλα ροκ σχήματα δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να βαδίζουν στην πεπατημένη. Και παρότι ο κόσμος «βράζει» γύρω από τους «Αγανακτισμένους» της Ευρώπης και τους αγωνιστές του κινήματος «Καταλάβατε τη Γουόλ Στριτ», το ροκ δεν κατάφερε να δώσει καινούργιο τραγούδι για να γίνει «σημαία».

Κανένα «Power To The People», κανένα... «Give Peace A Chance».

Στα μουσικά τσαρτ Βρετανίας και Ηνωμένων Πολιτειών - και όχι μόνο - κανένα ροκ τραγούδι δεν πρωτοστατεί. Η ποπ έχει καταλάβει όλα τα πόστα και το 2011 ήταν αναμφισβήτητα η χρονιά της. Σε πωλήσεις, σε νέα πρόσωπα, σε νέες τάσεις.

H dance pop με το hip hop, η ποπ σε ηλεκτρονικούς συνδυασμούς και οι γυναικείες φωνές παντού. Η Αντέλ, η Ριάνα, η Μπιγιονσέ, η Lady Gaga έπαιξαν και κέρδισαν με εντυπωσιακά νούμερα επιτυχίας και θέσεις κορυφής στους καταλόγους επιτυχιών τόσο σε φυσικό προϊόν (CD και βινύλια) όσο και στα downloads.

Πού πήγαν οι κιθάρες; Μας τελείωσε το ροκ; Η μόνη «ελπίδα» για μεγάλες πωλήσεις θα είναι στο μέλλον οι Coldplay; Η αλήθεια είναι πως το ροκ αναπνέει έναν άλλο αέρα, πιο εκλεκτικό και ψαγμένο. Είναι το ροκ των Decemberists, των Fleet Foxes και των Black Keys. Οι αιχμηρές κιθάρες των Kasabian. Και στα μαθηματικά, εκεί που αθροίζονται εισιτήρια, πωλήσεις και έσοδα, οι U2 πρωταγωνιστούν.

Αν το είδος είναι «κουρασμένο», δεν σημαίνει πάντως πως το κλασικό ροκ δεν βρίσκει νέα αυτιά για να ακουστεί. Στην κοινωνία που «καταβροχθίζει» το καινούργιο και περνάει αμέσως στο επόμενο, οι ρόκερ από τα παλιά επιστρέφουν. Ο Ρότζερ Γουότερς, που ύψωσε ξανά το «Τείχος» του, ζέστανε πολύ τα ταμεία του ροκ. Οποιοι ψάχνουν το μέλλον του ροκ δεν θα ξεμείνουν από ιδέες. Μπορεί το καινούργιο να μην έρχεται από εκεί (έρχεται κυρίως από την «ντανς», τα ηλεκτρονικά και από τις νέες προτάσεις του hip hop), αλλά το θυελλώδες funk rock των Black Keys ή οι ρετρό - και όχι μόνο - εμπνεύσεις του Tζακ Γουάιτ είναι δείγματα ζωής σε έναν πλανήτη σκληρό για να επιβιώσει το είδος.

Tης Μαρίας Μαρκουλή αναδημοσίευση από τα ΝΕΑ