Σε μοναχικό δρόμο ανάπτυξης βαδίζει η Γερμανία την ώρα που οι μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης οδηγούνται στο μονόδρομο της λιτότητας. Η έμμεση αναφορά της καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ σε... περικοπές φόρων «για να ανταποκριθεί το κράτος στις θυσίες που έχουν κάνει οι πολίτες κατά τη διάρκεια της κρίσης» αποδεικνύει ότι το Βερολίνο βρίσκεται σε εντελώς διαφορετική τροχιά από αυτή που ακολουθούν (όχι οικειοθελώς) οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης.
Η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε μόλις σήμερα το δεύτερο πακέτο δημοσιονομικών μέτρων το οποίο κατά δήλωση του πρωθυπουργού Φρανσουά Φιγιόν οδηγεί τη χώρα στην «πιο σκληρή λιτότητα» της μεταπολεμικής περιόδου. Η τρίτη σε μέγεθος οικονομία της ζώνης του ευρώ, η Ιταλία, βρίσκεται… με το ένα πόδι στο μνημόνιο και φυσικά ούτε λόγος για οικονομική πολιτική χωρίς λιτότητα για μία χώρα με εκρηκτικό μείγμα υψηλού χρέους και σχεδόν μηδενικής ανάπτυξης επί χρόνια.
Κι αν οι πιο ισχυροί πυλώνες της ευρωζώνης λυγίζουν υπό την πίεση που ασκούν οι αγορές (μέσω της αύξησης του κόστους δανεισμού και της υποβάθμισης των οίκων που ασκεί εκ νέου ώθηση στα επιτόκια) τότε τι να πουν οι υπόλοιπες. Η Ισπανία με την εκρηκτική ανεργία, το Βέλγιο με το επίσης υψηλό χρέος, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα που είναι και «με τη βούλα» τα μαύρα πρόβατα του ευρώ.
Κι όμως η Γερμανία σκέφτεται την επαναξιολόγηση των φορολογικών κλιμάκων προκειμένου να ελαφρύνει τα βάρη στους φορολογούμενους που βλέπουν τις (μικρές) αυξήσεις των μισθών τους να απορροφώνται από την αυτόματη αύξηση της φορολογίας λόγω μετάβασης σε υψηλότερο συντελεστή. Ασφαλώς ο εξορθολογισμός της φορολογικής πολιτικής δεν είναι κατακριτέος. Τι μήνυμα στέλνει όμως στους υπόλοιπους εταίρους της η Γερμανία όταν απαιτεί από αυτούς όλο και μεγαλύτερες θυσίες;
Βέβαια και η γερμανική οικονομία δεν αναπτύσσεται εν κενώ. Το οικονομικό επιτελείο της καγκελαρίας γνωρίζει ότι η επόμενη χρονιά θα είναι δυσκολότερη από τη φετινή καθώς οι δείκτες της βιομηχανίας παρουσιάζουν κάμψη λόγω μειωμένης ζήτησης από το εξωτερικό. Το σύνολο της ευρωζώνης βρίσκεται ήδη σε περίοδο «επιβραδυνόμενης ανάπτυξης» και οδεύει σε «ήπια ύφεση» όπως παραδέχτηκε πρόσφατα ο νέος πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι.
Στην πραγματικότητα η Γερμανία περνάει ξυστά από την κρίση χωρίς όμως να πλήττεται από αυτή όπως οι εταίροι της.
«Το ευρώ παραμένει ακόμα και σήμερα μια καλή περίπτωση για τη Γερμανία» σημειώνει εύστοχα σε σημερινή της ανάλυση η γαλλική οικονομική εφημερίδα Les Echos. Επί μια δεκαετία έχει επωφελήθει τα μέγιστα από την εξαγωγή των βιομηχανικών της προϊόντων κατά το ήμισυ στις χώρες της ευρωζώνης.
Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της γερμανικής τράπεζας Kfw ο ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ την περασμένη χρονιά θα είχε περιοριστεί από το 5,6% στο 3,6%% αν η Γερμανία δεν ανήκε στην ευρωζώνη. Συνολικά για το 2009 και το 2010 υπολογίζεται ότι η Γερμανία αύξησε κατά 60 δισ. ευρώ το εθνικό της προϊόν λόγω του «σκληρού ευρώ» που επιτρέπει στη χώρα να εισάγει φθηνά και να πουλάει ακριβά.
Στο ίδιο περίπου συμπέρασμα καταλήγει και μια ακόμα έκθεση της συμβουλευτικής εταιρείας McKInsey. Σύμφωνα με την πολυεθνική εταιρεία η Γερμανία οφείλει το ένα τρίτο της οικονομικής ανάπτυξης που γνώρισε την τελευταία δεκαετία στην παρουσία εντός της ευρωζώνης λόγω της ώθησης στην ανταγωνιστικότητα που έδωσε το ευρώ. Ομως η χώρα επωφελείται τώρα και από την κρίση του ευρώ καθώς τον τελευταίο χρόνο το κόστος δανεισμού της μειώνεται καθώς η Γερμανία φαντάζει «ασφαλές επενδυτικό καταφύγιο» εν μέσω οικονομικής και πολιτικής θύελλας στις υπόλοιπες χώρες.
Ωστόσο οι ίδιοι οι Γερμανοί, παρασυρμένοι από ψευδή προπαγάνδα, εκφράζουν σε πρόσφατη δημοσκόπηση του ινστιτούτου Forsa την αντίθεσή τους στο κοινό νόμισμα δηλώνοντας κατά 54% ότι θα ήθελαν «επιστροφή της χώρας στο μάρκο».
tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου