Πριν μερικές μέρες η κυβέρνηση της Κίνας ανακοίνωσε ότι θα αγοράσει μετοχές στις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας, με σκοπό να ανακουφίσει τις μετοχές και να επαναφέρει την επενδυτική εμπιστοσύνη στην αγορά. Η ανακοίνωση έρχεται τη στιγμή που η αγορά είναι στα χαμηλά 30 μηνών.
Το ερώτημα είναι τι...
θα πετύχει η κυβέρνηση της Κίνας με αυτές τις αγορές; Η απάντηση είναι τίποτα. Η κυβέρνηση είναι ήδη πλειοψηφικός μέτοχος σε όλες τις μεγάλες τράπεζες και οι αγορές αυτές απλά θα δώσουν την ευκαιρία σε κάποιους θεσμικούς να πουλήσουν σε καλύτερες τιμές.
Η δε Credit Suisse σε πρόσφατη ανάλυση (12/10/2011) ανεβάζει το NPL των τραπεζών στο 8-12% και μάλιστα αυτή είναι η αισιόδοξη έκβαση. Η ίδια λέει ότι οι διαγραφείς που απαιτούνται θα μειώσουν κατά 65-100% τα ιδία κεφαλαία των τραπεζών μελλοντικά.
Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι ακόμα και αυτά τα νούμερα ίσως να είναι αισιόδοξα, διότι κανένας δεν έχει εμπιστοσύνη στα νούμερα και η ίδια η Credit Suisse παραδέχεται ότι υπάρχουν πολλές παράμετροι που ανεβάζουν περαιτέρω το ρίσκο οι οποίες δεν έχουν ενσωματωθεί.
Τα δεδομένα αυτά δεν είναι καινούργια, λίγο πολύ η αγορά τα γνωρίζει και έχει λάβει προφυλάξεις. Μεταξύ αυτών των προφυλάξεων είναι να κάνει mark down τις τραπεζικές μετοχές της Κίνας αλλά και την αγορά στο σύνολο.
Οι πιστώσεις στην Κίνα αυξάνονται με ρυθμούς 30% ετησίως. Ο ρυθμός είναι διπλάσιος από τις ΗΠΑ στην κορφή της πιστωτικής φούσκας και της Ιαπωνίας τη δεκαετία του ΄80.Το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι ο λόγος ετήσιες απολαβές προς την τιμή ενός διαμερίσματος είναι 20 φορές στο Beijing και 14 στη Shanghai. Με λίγα λόγια στα τριπλάσια επίπεδα από ό,τι ήταν στην κορφή της οικιστικής φούσκας των ΗΠΑ πριν 3 χρόνια.
Δεν θέλει πολύ να καταλάβει κανείς ότι μια τέτοια πιστωτική ανάπτυξη δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα. Επίσης δεν θέλει πολύ μυαλό για να συσχετίσει κανείς την ανάπτυξη του 10% που πετυχαίνει κάθε χρόνο η Κίνα με αυτή την πιστωτική επέκταση.
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι η πιστωτική επέκταση δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα, είναι ότι οι πιστώσεις αυτές ουσιαστικά πάνε χαμένες, διότι διοχετεύονται σε μη παραγωγικές επενδύσεις, που γίνονται αποκλειστικά για να μην πέσει ο αριθμός ανάπτυξης και για να δημιουργούνται θέσεις εργασίας στο όνομα της πολιτικής σταθερότητας.
Το ΔΝΤ εκτιμά ότι το συνολικό χρέος της Κίνας είναι περίπου 200% του ΑΕΠ, αν συμπεριλάβουμε διάφορες πιστώσεις και κρυφά χρέη που δεν είναι στα βιβλία. Το χρέος που έχει συσσωρεύσει ο οργανισμός σιδηροδρόμου είναι ήδη 300 δισ. δολάρια και έχουν μείνει απλήρωτοι οι δυο μεγαλύτεροι προμηθευτές, το φέσι είναι 25 δισ. δολάρια. Οι δε εργάτες στη γραμμή Lanzhou-Chonqing είναι απλήρωτοι.
Πολλές τοπικές κυβερνήσεις πήραν δάνεια για να φτιάξουν δρόμους και τώρα τα κονδύλια έχουν τελειώσει. Όχι να ξεπληρώσουν τα δάνεια δεν μπορούν, αλλά ούτε να στρώσουν την άσφαλτο.
Αναφορές από Κινέζικες πήγες έχουν πλημμυρίσει το διαδίκτυο για δανειολήπτες που καταφεύγουν στα βουνά για να μην τους βρουν οι πιστωτές τους. Καθημερινά άνθρωποι εξαφανίζονται και κανένας δεν ξέρει που να τους βρει.
Ο Sun Fucai ανάγκασε όλο το εργατικό δυναμικό της εταιρείας του να κάνει διακοπές για δυο μέρες με όλα τα έξοδα πληρωμένα. Όταν γύρισαν οι εργάτες στο εργοστάσιο, τα πάντα έλειπαν. Ο Μηχανολογικός εξοπλισμός είχε ξηλωθεί, εμπορεύματα έγιναν καπνός και έμειναν μόνο οι τοίχοι. Αποδείχτηκε ότι ο ιδιοκτήτης χρωστούσε εκατομμύρια σε μια τραπεζική μαφία και έπρεπε να ξεχρέωσε. Ο ίδιος ο Sun Fucai εγκατέλειπε την πόλη και έχει εξαφανιστεί.
Η υπόγεια τραπεζική αγορά εκτιμάται από την UBS ότι είναι 630 δισ. δολάρια – 10% του ΑΕΠ της Κίνας. Οι τράπεζες πλέον χρηματοδοτούν μόνο μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις και πολλοί επιχειρηματίες καταφεύγουν σε παράνομο δανεισμό. Περίπου 90 επιχειρηματίες έχουν εξαφανιστεί από την πόλη Wenzhou τους τελευταίους μήνες, πολλοί έχουν φύγει στο εξωτερικό. Οι απαγωγές και οι ξυλοδαρμοί έχουν καταντήσει συνηθισμένες πλέον. Οι αυτοκτονίες για επιχειρηματικά χρέη επίσης.
Όλα αυτά και πολλά άλλα είναι χαρακτηριστικά μιας φούσκας, που η ιστορία θα δείξει ότι θα είναι μυθικών διαστάσεων. Το πότε θα σκάει αυτή η φούσκα είναι δύσκολο κανείς να υπολογίσει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα σκάσει. Επίσης όταν σκάσει, θα είναι σαν να έχει πέσει ένας μετεωρίτης στη γη διαστάσεων μερικών χιλιομέτρων.
Το μόνο ερώτημα είναι αν θα πέσει στον ωκεανό και απλά θα πνίγουν μερικές πόλεις, ή στη στεριά, όποτε θα πνίγει όλος ο πλανήτης από τη σκόνη.
Όπως και να έχει, αυτό που έχει σημασία να καταλάβετε είναι ότι η Κίνα είναι ένας γίγαντας με πήλινα πόδια και κάποτε η εκεί φούσκα θα σκάσει και οι επιπτώσεις θα είναι παγκόσμιες. Όποτε για όσους νομίζουν ότι η ανάπτυξη στην Κίνα θα διαρκέσει για πάντα, να έχετε υπόψη στο πίσω μέρος του μυαλού σας ορισμένα από αυτά τα στοιχεία, καθώς και να κάνετε και τη δίκη σας ανάλυση, διότι όταν θα ξεκινήσει το μπαμ, θα ακουστεί δυνατά και παντού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου