Πέθανε ο Χόρχε Σεμπρούν

"Ένα από τα κόκκινα νήματα αυτού του αιώνα είναι το μίσος προς τη δημοκρατία" μας έλεγε ο Χόρχε Σεμπρούν στην προτελευταία επίσκεψή του στην Αθήνα το 2001. Ο σπουδαίος Ισπανός συγγραφέας, κατακεραύνωνε τότε τους...

διανοούμενους του 20ού αιώνα ότι "δεν βοήθησαν να καταλάβουμε ότι η δημοκρατία είναι ένα ιδεώδες για το οποίο αξίζει να μαχόμαστε". Δεν ξέρουμε τι θα έλεγε για όσα βιώνουμε σήμερα. Σίγουρα όμως δεν θα έμενε σιωπηλός. Ο Χόρχε Σεμπρούν όμως δεν είναι πια ανάμεσά μας. Πέθανε την Τρίτη, σε ηλικία 88 ετών.

Αυτήν ακριβώς την περίοδο, από το 1953 ως το 1962 συντονίζει το ΚΚ Ισπανίας και αρκετά συχνά, πάντα κρυφά, βρίσκεται στη Γαλλία όπου συνδέεται με τον Μπορίς Βιάν, τον Ζαν-Τουσέν Ντεσαντί, τον Μερλό Ποντύ κι άλλους διανοητές. Αυτή η συναναστροφή του με τους Γάλλους φαινομενολόγους εκλαμβάνονται ως προσχώρησή του στον ευρωκομμουνισμό από το ΚΚΙ και γίνονται το 1964 αφορμή για τη διαγραφή του. Ο ίδιος κερδίζει την αποκλειστική αφιέρωσή του στη συγγραφή αλλά και τη διγλωσσία.Από τις πιο γοητευτικές αλλά και διεισδυτικές πένες της Ευρώπης, πληθωρική προσωπικότητα, ανήσυχο πνεύμα, με πολυκύμαντη δράση και ακόμα πιο πολυτάραχο βίο ο Χόρχε Σεμπρούν γεννήθηκε στη Μαδρίτη το 1923 από μεγαλοαστική οικογένεια και έγινε αυτόπτης μάρτυρας μερικών από τα κορυφαία γεγονότα που συντάραξαν τον 20ό αιώνα. Αντιτάχθηκε στο φρανκικό καθεστώς, αγωνίστηκε εναντίον των ναζί με αποτέλεσμα να περάσει από το κολαστήριο του Μπουχενβαλτ, συντάχθηκε με το Ισπανικό ΚΚ και βρέθηκε στα ηγετικά του κλιμάκια, διαγράφηκε απ' αυτό, για να γίνει στη συνέχεια υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση Γκονζάλες. Ο Σεμπρούν παρέμεινε στην πρώτη γραμμή του πολιτικού πυρός, της γραφής και της ανήσυχης σκέψης. Κι αν η ζωή του μοιάζει με μυθιστόρημα στα μυθιστορήματα του ενέταξε αρκετές ψηφίδες του βίου του. Στο βιβλίο του "Το μακρύ ταξίδι" αλλά και στο "Η γραφή και η ζωή" αποτύπωσε την εφιαλτική εμπειρία του από το στρατόπεδο του Μπούχενβαλτ, ενώ στο "Αντίο φως της νιότης" αφηγήθηκε κομμάτια της εφηβικής και πρώτης ενήλικης ζωής του, απ' όπου περνούν ανάγλυφα οι αναμνήσεις και τα τραύματα του Ισπανικού Εμφυλίου, της πτώσης της ισπανικής δημοκρατίας και του Β' Παγκοσμίου Πόλεμου. Στη "Βιογραφία του Φεδερίκο Σάντσεθ", ο τίτλος του οποίου είναι ένα από τα ψευδώνυμά του κατά την παράνομη κομμουνιστική του δράση, αφηγείται την εμπειρία του στο Κομμουνιστικό Κόμμα.

Από τα πιο γνωστά βιβλία του "Ο Δεύτερος θάνατος του Ραμόν Μερκαντέρ", ένα κατασκοπευτικό θρίλερ στα χρόνια του ισπανικού εμφυλίου, βραβεύτηκε με το Femina έγινε ταινία αλλά όσο υφίστατο το φρανικό καθεστώς ήταν απαγορευμένο στην πατρίδα του. Στα βιβλία του ο Σεμπρούν στοχάζεται γύρω από την ιστορία και τη μνήμη, θέματα που τον απασχόλησαν σε όλο το συγγραφικό και πολιτικό του βίο. Στα μυθιστορήματα του περιλαμβάνονται επίσης τα "Χαιρετίσματα από τον Φεδερίκο Σάντσεθ", "Τι ωραία Κυριακή!", "Η επιστροφή του Νετσάγιεφ" και τα οποία στα ελληνικά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις "Εξάντας".

Συνδημιουργός του σεναρίου της ταινίας του Κώστα Γαβρά "Ζ", συνεργάστηκε επίσης με τον Έλληνα σκηνοθέτη στην "Ομολογία" και την "Κατάσταση πολιορκίας" και με τον Αλέν Ρενέ στην ταινία "Ο πόλεμος τελείωσε".

Πολυβραβευμένος και και πολυμεταφρασμένος έγινε μέλος της Ακαδημίας Γκονκούρ, ο πρώτος μη Γάλλος σ' αυτή τη θέση, τιμήθηκε με το βραβείο Prix Ulysse το 2004 για το σύνολο του έργου του κι έγινε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Ρεν.

Πηγή: Η αυγή