Το δίδαγμα του κεντρικού τραπεζίτη της Αργεντινής

Ας δούμε τι μας λέει ένας πρώην κεντρικός τραπεζίτης για την υπόθεση Ελλάδα. Ο Mario I. Bleje ήταν κεντρικός τραπεζίτης της Αργεντινής όταν πτώχευσε και στο άρθρο του στο Bloomberg με τίτλο «Greek Day of Reckoning Looms in Ponzi Europe» τα λέει όπως είναι. Υπόψη ότι έχω πει ακριβώς τα ίδια πράγματα σε αυτό το βήμα τώρα και αρκετό καιρό. 

(μετάφραση- μερικά αποσπάσματα) 

"Η φύση του προβλήματος του...
χρέους της περιφερειακής Ευρώπης είναι διαρθρωτικό. Δεδομένου ότι δεν αντικατοπτρίζει μια προσωρινή κρίση ρευστότητας, η προσέγγιση που υιοθετήθηκε μέχρι τώρα δεν μπορεί να το επιλύσει. Η στρατηγική μέχρι τώρα είναι να συσσωρεύονται νέες πιστώσεις στο υπάρχον χρέος. Νέα δάνεια χρησιμοποιούνται για την χρηματοδότηση παλαιοτέρων χρεών και για τη χρηματοδότηση των φορολογικών κενών. Για το λόγο αυτό είναι ένα σύστημα Ponzi. Και ενώ η πυραμίδα μεγαλώνει, το μερίδιο του περιφερειακού χρέος που διακρατείται από κρατικές οντότητες μεγαλώνει. Αυτό σημαίνει ότι, όταν τελικά καταρρεύσει η πυραμίδα, οι φορολογούμενοι της Ευρώπης και του κόσμου θα αναλάβουν το κόστος.

Η πυραμίδα μπορεί να συνεχίσει να μεγαλώνει για κάποιο χρονικό διάστημα, ιδιαίτερα εάν το χρησιμοποιούμενο τσιμέντο είναι δημόσιοι πόροι. Αλλά είναι μια ασταθής κατασκευή, διότι η ευρωπαϊκή διάσωση ολοένα και περισσότερο σκοντάφτει πολιτικά και διότι το να διοχετεύει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χρήματα σε ένα σύστημα Ponzi προβάλλει αντιρρήσεις.

Η αντιμετώπιση της κρίσης εκ μέρους του ΔΝΤ είναι λανθασμένη. Το σχέδιο είναι καταδικασμένο να αποτύχει γιατί το σχέδιό είναι βαθύτατα εσφαλμένο. Περιέχει δύο βασικά λάθη. Πρώτον, υποθέτει εσφαλμένα ότι οι περιφερειακές χώρες θα μπορούσαν να επιστρέψουν στις κεφαλαιαγορές το επόμενο έτος. Σήμερα ξέρουμε ότι η δυνατότητα της Ελλάδας να δανειστεί το 2012 δεν είναι παρά μια φαντασίωση.

Δεύτερον, το πρόγραμμα έχει βασιστεί σε ονειρικά σενάρια μείωσης του χρέους εν μέσω αυστηρής δημοσιονομικής λιτότητας. Δεδομένου όμως ότι τα εν λόγω σχέδια λιτότητας προκαλούν βαθιές υφέσεις, ο δείκτης χρέους/ ακαθάριστο εγχώριο προϊόν αναλογικά αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου σε όλες τις περιφερειακές χώρες. Πώς θα επιλύσουν το πρόβλημα της βιωσιμότητας σε σχέση με τα οικονομικά δεδομένα είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό.

Μια προτεινόμενη λύση είναι η πώληση κρατικών περιουσιακών στοιχείων. Αλλά αυτό στην καλύτερη περίπτωση θα οδηγούσε σε τρομερά υποτιμημένες αξίες (fire sale prices). Εάν υπάρχει χαμηλή ζήτηση για το ελληνικό χρέος, γιατί να υπάρξει ζήτηση για το μετοχικό κεφάλαιο της χώρας; Η εμπειρία της Λατινικής Αμερικής είναι ότι οι ιδιωτικοποιήσεις ήταν σε γενικές γραμμές καλό για την αποτελεσματικότητα και την παραγωγικότητα, αλλά δεν επιλύθηκε η διαρθρωτική ανισορροπία.

Όλα αυτά δεν πρέπει να υποσκελίσουν την ανάγκη για δημοσιονομική και διαρθρωτική προσαρμογή, στο πλαίσιο μιας μακροπρόθεσμης λύσης. Αλλά δεν μπορεί να υπάρξει μακροπρόθεσμη σταθερή λύση χωρίς την ελάφρυνση του χρέους, το οποίο, σε απλά αγγλικά, σημαίνει αναδιάρθρωση (default με κούρεμα). Υπάρχουν πολλοί τρόποι αναδιάρθρωσης, αλλά είναι προφανές ότι χωρίς σημαντικές ζημίες για τους επενδυτές ομολόγων, δεν υπάρχει διέξοδος. Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι εάν, αλλά πότε και πώς.

Η τρέχουσα ευρωπαϊκή στρατηγική, εάν υπάρχει, φαίνεται είναι να καθυστερήσει την ημέρα της αναδιάρθρωσης. Θα μπορούσε ο χρόνος να χρησιμοποιηθεί για να προετοιμαστεί η Ελλάδα για την αναδιάρθρωση, αλλά μη κάνοντας τίποτα και προχωρώντας μέσα στην ομίχλη των αντιφατικών δηλώσεων, που διαβρώνουν περαιτέρω την αξιοπιστία του πλαισίου διαχείρισης κρίσεων, δημιουργεί μόνο αβεβαιότητα και είναι μια συνταγή για μεγάλη καταστροφή".
Στην προηγούμενη μου ζωή μάλλον ήμουν κεντρικός τραπεζίτης...

Πηγή:www.capital.gr