Σε μία τυχαία συνάντηση που είχαμε πριν λίγες εβδομάδες με τον γενικό γραμματέα του οργανισμού για την συνεργασία στον Εύξεινο Πόντο (ΟΣΕΠ) πρέσβη Λεωνίδα Χρυσανθόπουλο (γιο του αείμνηστου επίσης πρέσβη Θεμιστοκλή Χρυσανθόπουλου) μου εξήγησε ένα πρωτότυπο...
τρόπο που βρήκε για να καθαρίζει από τα αγριόχορτα το κτήμα του στην περιοχή των Αγίων Αποστόλων στο Αίγιο, όπου βρίσκεται και το θαυμάσιο αναπαλαιωμένο σπίτι της οικογένειας, κτισμένο στα χρόνια της επανάστασης του 1821.
Βρήκε και αγόρασε 3 γαϊδουράκια τα οποία άφησε ελεύθερα μέσα στο περιφραγμένο κτήμα, τα οποία δεν αφήνουν κανένα χόρτο να φυτρώσει και μάλιστα είναι καλύτερα γιατί τα δόντια τους είναι «ξυράφια», (εξαφανίζουν πολύ καλύτερα το χόρτο από τις χήνες που χρησιμοποιεί στο δικό του κτήμα άλλος φίλος γεωπόνος….).
«Μου ζητούν 1000 ευρώ για να μου κόψουν το χόρτο» εξήγησε ο κ πρέσβης, «ενώ με τα γαϊδουράκια η δουλειά γίνεται άψογα, θέλουν μόνο νερό, δεν ενοχλούν καθόλου και είναι καθαρά» όπως μου ανακάλυψε μάλιστα σύντομα όποιος διαθέτει γάιδαρο θα επιδοτείται από κοινοτικό πρόγραμμα με 800 ευρώ το χρόνο λόγω του ότι το συμπαθές τετράποδο κοντεύει να γίνει «είδος υπό εξαφάνιση» στην Ελλάδα. «Γλιτώνω 1000 ευρώ, μου τρώνε το χορτάρι και θα πάρω και επιδότηση 800 ευρώ» μου επισήμανε ο κ. πρέσβης…
«Κάποια στιγμή μάλιστα» μου είπε «πήρα το ένα και το πήγα καβάλα στο Σούπερ-Μάρκετ του Βασιλόπουλου στο κέντρο της πόλης, το έδεσα στο πάρκινγκ, ψώνισα, φόρτωσα τα ψώνια και γύρισα στο σπίτι»… Το τι άκουσε βέβαια στο δρόμο από τους οδηγούς είναι μια άλλη ιστορία, αν και ο γάιδαρος είναι υπάκουο ζώο, δεν δημιουργεί προβλήματα στην κυκλοφορία από μόνος του, όπως οι οδηγοί αυτοκινήτων….
Τα γαϊδουράκια του κ. πρέσβη με γύρισαν κάποιες 10ετίες πίσω τότε που οι αγρότες της Αιγιάλειας είχαν ένα και δύο γαϊδούρια ή μουλάρια ή και άλογα, που τώρα αντικαταστάθηκαν από τα τρακτέρ και τα αγροτικά αυτοκίνητα και συνειδητοποίησα ότι έχω να δω γαϊδουράκι πολλά χρόνια…Ψάχνοντας βρήκα ότι σύμφωνα με ένα συνέδριο που έγινε στην Ύδρα από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, από τα 508.000 γαϊδούρια που υπήρχαν στην Ελλάδα το 1955, το 1995 καταγράφηκαν 95.000, το 2005 20.400 και το 2006 μόνο 18.173, εξ’ ου και η ειδοποίηση της Ε.Ε. ότι κινδυνεύει να γίνει είδος υπό εξαφάνιση.
Το 42,5% του συνολικού πληθυσμού βρίσκεται στην Πελοπόννησο, όπου υπάρχει και η μοναδική ελληνική φυλή, ο Αρκαδικός όνος που τον αναφέρουν ο Όμηρος και ο Ξενοφώντας, όμως οι περσινές πυρκαγιές συνέβαλαν καθοριστικά στην ακόμα μεγαλύτερη μείωση του πληθυσμού.
Σύμφωνα με την βιβλιογραφία ο όνος ή κοινός γαϊδούρι, κατάγεται από την Αφρική. Οι αιγύπτιοι φαίνεται ότι το χρησιμοποιούσαν ως κατοικίδιο ζώο τουλάχιστον 3000 χρόνια π.Χ. Από εκεί μεταδόθηκε η χρήση του στους κατοίκους της Μεσοποταμίας, τους Σουμέριους, από αυτούς στην Ιωνία της Μικράς Ασίας και την Μινωική Κρήτη και από αυτήν στην Ελλάδα. Από τους Έλληνες αργότερα τον παρέλαβαν οι Ρωμαίοι.
Ο γάιδαρος σε σύγκριση με το άλογο έχει πολύ μεγάλη αντοχή στην κοπιώδη εργασία, στον καύσωνα, στις ασθένειες, στην πείνα και στην δίψα. Είναι εξαιρετικά λιτοδίαιτος, πολύ υπομονετικός και μακροβιότερος του αλόγου. Παρά την ολιγάρκειά του όσον αφορά τη διατροφή του, είναι απαιτητικός στο νερό, το οποίο πρέπει να είναι καθαρό, για να το πιει. Αρνείται συνήθως να πιει νερό και ακόμη μερικές φορές, όταν έχουν πιει από το ίδιο δοχείο άλλα ζώα ή ακόμη και όνοι.
Η φωνή του (ογκανισμός) είναι τελείως διαφορετική από την φωνή του αλόγου.
Ψάχνοντας περισσότερο στο internet βρήκα ότι ένας Βέλγος αγρότης αξιοποιεί διαφορετικά τα γαϊδουράκια (εξ Αρκαδίας επίσης ορμώμενα) προκειμένου να κατασκευάσει μια σειρά από φαρμακευτικά προϊόντα…
Η κτηνιατρική μονάδα του Ολιβιέ Ντενίς βρίσκεται στο Chateau des Mottes και είναι η μοναδική στο Βέλγιο που δραστηριοποιείται σε αυτό τον τομέα. Ξεκίνησε πριν από εννέα χρόνια και γρήγορα «γιγαντώθηκε». «Για 30 χρόνια είχαμε στο σπίτι επτά γαϊδούρια. Μάθαμε για τις ευεργετικές ιδιότητες του γαϊδουρινού γάλακτος και το 1998 αποφασίσαμε με την σύζυγό μου να αξιοποιήσουμε τα γαϊδουράκια μας. Στήσαμε την επιχείρηση με τα χέρια μας, χωρίς καμία επιδότηση. Μας αρέσει αυτό που κάνουμε και δεν θα το αλλάζαμε με τίποτα», δήλωσε ο ιδιοκτήτης της μονάδας που φέρει τον τίτλο «Εκτροφή Όνων στη Χώρα των Λόφων».
Σήμερα, η κτηνοτροφική μονάδα αποτελείται από 100 γαϊδούρια που όλα τους ανήκουν στη φυλή «αρκαδικός όνος». «Τα ζώα τα πήραμε από την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία, τη Γάλλια και την Πορτογαλία. Κυρίως τρώνε χόρτο, που το Βέλγιο δεν διαθέτει γιατί οι αυξημένες βροχοπτώσεις το καταστρέφουν. Αναγκαζόμαστε να το αγοράζουμε από την Ισπανία. Κάθε χρόνο βγάζουμε περίπου τέσσερις τόνους γάλα.», προσθέτει. Το γάλα διατίθεται μόνο στην αγορά του Βελγίου με λιανική τιμή που ξεπερνά τα 100 ευρώ το λίτρο. Από την επεξεργασία του γάλακτος προκύπτουν διάφορα προϊόντα, μεγάλο μέρος των οποίων εξάγεται στη Γαλλία, στην Ελβετία, στη Γερμανία και τον Καναδά. Το σαπούνι πωλείται προς 3,5 ευρω, το σκεύασμα για συμπλήρωμα διατροφής 55 ευρώ, το αφρόλουτρο 18,5 ευρώ, η ενυδατική κρέμα 16 ευρώ, το σαπούνι αντιγήρανσης 6,2 ευρώ, οι καραμέλες 5,4 ευρώ και το λικέρ με γάλα γαϊδούρας 16,2 ευρώ.
Όπως είπε ο Βέλγος κτηνοτρόφος, το γάλα γαϊδούρας είναι εξαιρετικής ποιότητας και κατά το παρελθόν το διέθεταν ως φάρμακο και το χρησιμοποιούσαν σαν καλλυντικό. Μέσα σε γαϊδουρινό γάλα έπαιρνε το μπάνιο της η βασίλισσα της Αιγύπτου. Μάλιστα, έρευνες έχουν δείξει ότι το γάλα της γαϊδούρας είναι καλύτερο ποιοτικά από το αγελαδινό και το πλησιέστερο στον άνθρωπο.
Μήπως πρέπει να ξανασκεφθούμε καλύτερα το γαϊδουράκι για να μην εξαφανιστεί; Ίσως είναι μια πολύ καλή ιδέα η διάσωσή του γιατί κάτι άλλα «γαϊδούρια» με ανθρώπινη μορφή, που τελευταία πληθαίνουν στην κοινωνία μας δεν αξίζουν φράγκο μπροστά στο συμπαθέστατο τετράποδο….
Πηγή: alalazontatopia.blogspot.com/2009/04/100.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου