παρελθόντος και δεν αλλάξουμε έγκαιρα παραγωγικό μοντέλο σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, εμφανίζεται στη συνέντευξή του στο «Κ» ο υπουργός Εσωτερικών, Τάσος Γιαννίτσης.
Καλεί το πολιτικό σύστημα να αναλάβει τις ευθύνες του και μαζί τη διακυβέρνηση του τόπου, δεν αναμένει περιορισμό της πίεσης στη δημοσιονομική προσαρμογή, αποκλείει το ενδεχόμενο επαναδιαπραγμάτευσης όρων του Μνημονίου και της δανειακής σύμβασης και υπαινίσσεται ότι ένα από τα λάθη που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση ήταν η απόρριψη της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης που σχεδίασε το 2001.
Αποκηρύσσει, τέλος, την πολιτική καριέρα, παραπέμπει εμμέσως στην 6η Μαΐου ως ημερομηνία εκλογών και πετάει το μπαλάκι στα κόμματα για τον τραπεζικό υπερδανεισμό τους, υποστηρίζοντας την ανάγκη η κρατική χρηματοδότηση να ακολουθήσει την πτωτική πορεία μισθών και συντάξεων.
Συνέντευξη στον Αιμίλιο Περδικάρη
- Είναι έτοιμος ο κρατικός μηχανισμός για τις εκλογές; Πότε, επιτέλους, θα στηθούν οι κάλπες και σε τι κλίμα προετοιμάζεστε να διεξαχθεί η προεκλογική αντιπαράθεση;
Ο μηχανισμός θα λειτουργήσει και όποτε αποφασιστεί από τον πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κομμάτων η ημερομηνία, θα γίνει γνωστή. Άλλωστε, ήδη είναι σχεδόν γνωστή.
Το κλίμα θα είναι ιδιόμορφο. Κανέναν, όμως, δεν συμφέρει να υπάρχει κλίμα έντασης, παρά το θυμό, την απογοήτευση ή άλλα συναισθήματα που κυριαρχούν σε πολύ κόσμο. Κριτήριο είναι το μέλλον όλων μας. Η ψήφος μας θα είναι καθοριστική για την πορεία της χώρας μας και γι’ αυτό η κρίση μας πρέπει να είναι ψύχραιμη και σταθμισμένη.
- Πιστεύετε και εσείς, όπως αρκετοί συνάδελφοί σας, ότι θα έπρεπε να παραταθεί ο βίος της κυβέρνησης Παπαδήμου και οι εκλογές να παραπεμφθούν στις ελληνικές καλένδες;
Όχι, δεν το πιστεύω. Η εντολή δόθηκε για συγκεκριμένο έργο, η αποστολή εκτελέστηκε με απόλυτη ακρίβεια. Είναι πλέον η ώρα να κατατεθεί η εντολή και να αναλάβει το πολιτικό σύστημα που έδωσε την εντολή στην κυβέρνηση αυτή. Κάθε παράταση δεν έχει σκοπιμότητα, απλώς δημιουργεί μια φθορά, η οποία σηματοδοτεί την επιστροφή στο γνώριμο παρελθόν.
- Εν πάση περιπτώσει, η κυβέρνηση εμφανίζεται ότι ολοκλήρωσε το έργο της. Πέτυχε σ’ αυτό και τι μας δίδαξε η εμπειρία τεσσάρων μηνών;
Η κυβέρνηση έδειξε ότι είναι εφικτή μια διπλή πολιτική υπέρβαση. Αφενός από τα κόμματα, που ξεπέρασαν παλιές πρακτικές, υπερψήφισαν αναγκαίες αποφάσεις και προχώρησαν με ένα μοντέλο πολιτικής συνεργασίας που χρόνια τώρα προβάλλεται ως ζητούμενο μέσα από το αίτημα της απλής αναλογικής.
Αφετέρου από την ίδια την κυβέρνηση, που έδειξε ότι ένα μη-τυπικό κυβερνητικό σχήμα, κάτω από εξαιρετικά επικίνδυνες συνθήκες κρίσης, μπορεί να πετύχει εξαιρετικά δύσκολους στόχους.
Ειδικότερα, η κυβέρνηση πέτυχε στα επτά μεγάλα ζητούμενα που της τέθηκαν. Να μην αφήσει την Ελλάδα να πτωχεύσει και να φύγει από το ευρώ, να εξασφαλίσει τη διαγραφή χρέους που αντιστοιχεί σε σχεδόν 50% του ΑΕΠ, να μειώσει το βάρος της ετήσιας δαπάνης για τόκους για δεκαετίες, να αποτρέψει τη χρεοκοπία του τραπεζικού μας συστήματος λόγω του κουρέματος, να διασφαλίσει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με κεφάλαια που στο εσωτερικό της χώρας δεν υπήρχαν, να μας εμπιστευτεί η Ευρώπη στις δεσμεύσεις που αναλάβαμε και στο να γίνει κατανοητό από τους εταίρους μας ότι υπάρχει άμεση ανάγκη να ενισχυθούν και τα επενδυτικά κεφάλαια για την ανάπτυξη της οικονομίας μας.
Απέτυχε σίγουρα στο να εξασφαλίσει όλα αυτά τζάμπα, και την υπόσχεση ότι θα μας δώσουν άλλα τόσα, αρκεί να συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε όπως και στο παρελθόν. Όμως, δεν μπορεί κανείς να τα περιμένει όλα από μια κυβέρνηση λίγων μηνών.
- Υπάρχουν περιθώρια λόγω ευρω-εξελίξεων να περιοριστεί η πίεση στη δημοσιονομική προσαρμογή;
Με τα σημερινά δεδομένα δεν το θεωρώ πιθανό. Μόνο αν βρισκόμασταν αντιμέτωποι με μια γενικευμένη κρίση στην Ευρώπη, κάτι που θα το απευχόμουν. Πρέπει να καταλάβουμε, ότι μεγαλύτερος χρόνος προσαρμογής για μας σημαίνει μεγαλύτερο κόστος για την Ευρώπη, κάτι δύσκολα αποδεκτό. Όμως, αυτό που προέχει είναι η αλυσίδα των συμπληρωματικών μεταρρυθμίσεων. Η επιτυχία της δημοσιονομικής προσαρμογής δεν θα κριθεί στις δημοσιονομικές επιδόσεις. Θα κριθεί στην ικανότητά μας να πετύχουμε ανάπτυξη, ώστε ο συνδυασμός των δύο να δημιουργεί βελτίωση. Χωρίς τον συνδυασμό αυτό, η επιτυχία του ενός θα παγιδεύεται από την αποτυχία του άλλου.
- Θα υπάρχουν ΔΕΚΟ μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος;
Ξέρουμε τι είδους ΔΕΚΟ θέλουμε; Θέλουμε ΔΕΚΟ που να στηρίζουν το παραγωγικό μας σύστημα με σύγχρονες υπηρεσίες ή προϊόντα με χαμηλό κόστος, ποιότητα, τεχνολογικό χαρακτήρα; Ή ΔΕΚΟ που θα είναι στο τέλμα και αντί να προσθέτουν θα αφαιρούν παραγωγικότητα από όλο το παραγωγικό σύστημα και την οικονομία; Αν μπορούμε να έχουμε το πρώτο μοντέλο, ας το προσπαθήσουμε όσο είναι καιρός. Αν όχι, δεν έχει σημασία το ερώτημα.
- Με την ολοκλήρωση του PSI και τη νέα δανειακή σύμβαση, εκτιμάτε ότι έκλεισε οριστικά το θέμα της παραμονής της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ;
Η νέα συμφωνία-πακέτο έχει φέρει την Ελλάδα σε μια διαφορετική, πολύ καλύτερη, αφετηρία. Εχει δημιουργηθεί μια προοπτική, αχνή, αλλά υπαρκτή. Από εμάς τους ίδιους, εξαρτάται να κάνουμε την αχνή αυτή προοπτική πιο στέρεη και πιο μεγάλη. Και γι’ αυτό θα σας πω ότι έκλεισε.
Όμως, επίσης θα σας πω ότι δεν έκλεισε. Όσο τα κατασκευάσματα στα οποία πολλοί επιδίδονται σε ό,τι αφορά την πραγματικότητα της χώρας μας, τις πιο βαθιές παθογένειές μας, τις οικτρές αποτυχίες του τρόπου που μας έφερε εδώ, θα καλύπτονται από κραυγές, το θέμα παραμένει ανοικτό. Είναι σαν ο Διαφωτισμός να παρέκαμψε μυστηριωδώς τη σύγχρονη Ελλάδα ή σαν εμείς να υψώσαμε τέτοιους φραγμούς μέσα μας που αποτρέψαμε την επαφή μαζί του.
Ο Χοσέ Σαραμάγκου έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Περί Τυφλότητας». Ταιριάζει απόλυτα στην κατάστασή μας. Και δεν είναι ότι δεν βλέπουμε ή δεν καταλαβαίνουμε. Καταλαβαίνουμε μια χαρά, αλλά δεν θέλουμε να ομολογήσουμε δημόσια ότι καταλάβαμε. Με πείσμα έχουμε αγκυλωθεί στις πιο παραμορφωτικές και αντιδραστικές ιδέες. Γιατί διαφορετικά θα ομολογούσαμε την αποτυχία μας ως άτομα, ως πρωταγωνιστές σε διάφορες εκφράσεις της δημόσιας ζωής αυτού του τόπου, ως μέλη μιας κοινωνίας που παρακολουθεί και με περισσή αφέλεια πιστεύει.
- Τα μέτρα που θα λάβει η επόμενη κυβέρνηση τον Ιούνιο είναι όντως προδιαγεγραμμένα ή υπάρχει περιθώριο επαναδιαπραγμάτευσης;
Περιθώριο επαναδιαπραγμάτευσης σίγουρα υπάρχει. Και μεγάλο μάλιστα, μόνο που θα στοιχίσει κάτι παραπάνω στο μέσο Έλληνα: καμιά δεκαριά χρόνια παραπάνω υψηλή ανεργία, εισοδηματική τελμάτωση, μαζική έξοδο νέων, τη μοναδική εμπειρία να μετατρέπεται η Ελλάδα σε παρία της Ευρώπης ή να μην της δίνουν σημασία στα εθνικά θέματα. Ίσως και αυτά να είναι μια ροπή μου προς την κινδυνολογία ή μια φαντασίωσή μου. Είναι τόσοι και τόσο έγκριτοι όσοι υποστηρίζουν επαναδιαπραγμάτευση, που είμαι σίγουρος ότι δεν μπορεί να κάνουν λάθος. Το εναλλακτικό θα ήταν να σκεφτούμε πώς θα δουλέψουμε πιο δημιουργικά, αλλά αυτό είναι δυσάρεστο και δεν περνάει.
- Θα ήταν διαφορετικά σήμερα τα πράγματα εάν το 2001 είχε περάσει η ασφαλιστική μεταρρύθμιση που ετοιμάσατε; Μετανιώσατε για το πώς χειριστήκατε τότε την υπόθεση και αισθάνεστε πως έγιναν λάθη από την τότε κυβέρνηση που οδήγησαν την κατάσταση στο σημείο που σήμερα βιώνουμε;
Το θέμα έχει κλείσει για όποιον θέλει να δει τι έγινε στο ασφαλιστικό. Δεν χρειάζεται να προσθέσω ούτε μια κουβέντα γι αυτό.
- Με την ανάγκη συρρίκνωσης του Δημοσίου να είναι επιτακτική, πρέπει να ανοίξει ζήτημα μονιμότητας στην επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση; Ποια άλλα ζητήματα εκτιμάτε ότι πρέπει να πάψουν να αντιμετωπίζονται ως ταμπού από τον πολιτικό, πρωτίστως, κόσμο;
Το μεγάλο ζητούμενο στη χώρα μας είναι η δυνατότητα εφαρμογής πολιτικής σε κάθε μεγάλο πεδίο προβλημάτων. Αυτό σημαίνει τη συγκρότηση ενός Κράτους, που θα μπορεί να προσφέρει υπηρεσίες στον πολίτη χωρίς όλες τις παθολογίες που γνωρίζουμε, τις σαρκάζουμε όταν αναφερόμαστε σε αυτές, αλλά υστεριάζουμε υβριστικά και αλαζονικά, όταν τις αναφέρουν πολίτες άλλων χωρών. Σαν να μην έχουν δικαίωμα άλλοι να αναφέρονται στις συνήθειές μας!
Βρέθηκα σε μια ευρωπαϊκή χώρα πρόσφατα, για να υποστηρίξω τα συμφέροντα της χώρας, να παρουσιάσω πόσα έγιναν από εμάς, πόσες θυσίες έχουν υποστεί οι Έλληνες εργαζόμενοι, επαγγελματίες και συνταξιούχοι, πόσο και γιατί έχουν άδικο πολλές επικρίσεις. Την ίδια στιγμή, στον ελληνικό τύπο έπεφταν βροχή τα δημοσιεύματα για σκάνδαλα στο ΙΚΑ, σκάνδαλα στις συντάξεις, σκάνδαλα με παράνομα επιδόματα, εικονικούς αναπήρους και τυφλούς, σκάνδαλα στο μηχανισμό έγκρισης των επενδύσεων, εικονικές απολύσεις και πολλά άλλα.
- Το κοινό αίσθημα χαρακτηρίζει την εμμονή των κομμάτων στο υπάρχον status της κρατικής χρηματοδότησης – όπως αυτό φάνηκε και στην πρόσφατη συζήτηση στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής – προκλητική. Είναι έτσι και τι πρέπει να αλλάξει;
Η χρηματοδότηση πρέπει να προσαρμοστεί προς τα κάτω, όπως οι μισθοί, οι συντάξεις ή οι κρατικές δαπάνες. Κατέθεσα τις προτάσεις μου στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής. Τα κόμματα φαίνονται διατεθειμένα να δεχθούν μια τέτοια αλλαγή, έχουν όμως το πρόβλημα της υπερχρέωσής τους στις τράπεζες.
- Μετά τις εκλογές, πώς φαντάζεστε το ρόλο σας; Υπάρχει ενδεχόμενο να θέσετε εαυτόν στη διάθεση του επόμενου πρωθυπουργού;
Δεν φαντάζομαι κανένα πολιτικό ρόλο για μένα μετά τις εκλογές. Δεν θέλησα να κάνω πολιτική καριέρα και αυτό δεν θα αλλάξει σε αυτή τη φάση της ζωής μου.
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου